My blog, My style

ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာက ေငြေခ်းတာနဲ႕ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံဖို႕ ရွာေဖြတဲ့ ေနရာမွာ လြဲမွားစြာ ေတြး ေခၚေနၾကတုန္းဘဲ။ လုပ္ငန္းတစ္ခု ႀကီးထြားလို႕ဖို႕အတြက္ ေငြအရင္းအႏွီး ပိုလိုအပ္ပါတယ္။ ဒီမွာကေတာ့ သိန္း ၁၈၀၀ ေလာက္တတ္ႏိုင္တဲ့ သူက ေနရာခပ္ေကာင္းေကာင္းက ေျမညီထပ္ေလး၀ယ္ၿပီး အခန္း ငွားစားမယ္။ ေစ်းဆိုင္ေလး ဖြင့္စားမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ဘဏ္အပ္ထားတယ္။ တျခားရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈအတြက္ အေတာ္ေလး၀န္ေလးၾကတယ္။ ဒါက အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းေတြကို ေဖာ္ထုတ္ရာလဲမေရာက္၊ ကိုယ့္ေငြေတြကို တိုးပြားႏိုင္တဲ့ အေနအထားကိုလဲ ကန္႕သတ္ သလိုျဖစ္သြားတယ္။ (ျမန္မာျပည္မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကေတာ့ တစ္ပိုင္းေပါ့) ဒီမွာေငြတတ္ႏိုင္တဲ့ သူေတြရဲ႕ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈ အေတာ္မ်ားမ်ားက မွားယြင္းေနတုန္း ဘဲ လို႕ျမင္တယ္။ တစ္ခု ေတာ့ရွိတယ္ အျမတ္မ်ားမ်ားလိုခ်င္တယ္ဆို အရင္းရွံဳးသြားမွာကိုလဲ ေတြးေၾကာက္ေနဖို႕မသင့္ေတာ္ဘူး။ ငါးပြတ္ရာ ငါးစာခ်ေနတဲ့ ေစ်းကြက္က ဘယ္ေတာ့မွ မတည္ၿမဲႏိုင္ဘူး။ ဒီဘက္ေခတ္မွာ ရဲရဲ တင္းတင္း တကယ္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံၿပီး အလုပ္လုပ္လို႕ မေအာင္ျမင္သြား တဲ့ သူ ျမန္မာျပည္မွာ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕ေတြ ပိုႀကီးထြားႏိုင္ဖို႕ေတာ့ တရားမွ်တ မႈရွိတဲ့ယွဥ

ရန္ကုန္မွာ မိုးပ်ံရထားလမ္းေတြကို ၂၀၁၅ မွာစတင္မယ္ေတြ႕ေတာ့ အရင္စဥ္းစားခဲ့တာေလးသြားသတိရတယ္။ မိုးပ်ံရထားစနစ္ ကိုရန္ကုန္မွာတည္ေဆာက္ဖို႕ ပထမဆံုးလိုတာ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အားဘဲ။ ထားပါေတာ့ ဒါကိုေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းမယ္ဆိုရင္ေတာင္ စည္းကမ္းေသ၀တ္မႈမရွိတဲ့ အေလ့အထေတြ ေပါက္ပြားေနတာမို႕ ထိန္းသိန္းတာေတြ ေရရွည္ အတြက္အစီအမံေတြ အေတာ္လုပ္ယူရမယ္။ ဒါေတြလဲ လုပ္ႏိုင္ဦးမယ္ဆိုတာေတာင္ ေဒၚလာ ဘီလီယံနဲ႕ခ်ီကုန္မယ့္ ရန္ကုန္ တစ္ၿမိဳ႕လံုးပတ္မယ့္ ရထားလမ္းကို မိုးပ်ံပ်ံ ေျမလွ်ိဳးလွ်ိဳး မတည္ေဆာက္သင့္ေသးဘူး။ စီးပြားေရးအႀကိဳးအျမတ္တစ္ခုတည္းနဲ႕ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ လုပ္ဖို႕မသင့္ေတာ္ေသးဘူး။ လက္ရွိ အျမင့္ဆံုးေစ်း ၄၀၀ က်ပ္နဲ႕စီးရတဲ့ ၿမိဳ႕ပတ္ ရထားကိုေတာင္ အလ်င္မွီေအာင္ မနဲစီးေနၾကတာမို႕ မိုးပ်ံရထားရဲ႕မိုးပ်ံေနမယ့္ ေစ်းႏွဳန္းကို ေတာ္ယံုေတာ့ လိုက္မွီ မွာမဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္တမ္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲကို ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ အလုပ္သမားေတြ က ဒီၿမိဳ႕ပတ္ရထား ကြန္ယက္ ထဲမွာ လက္လွမ္းမမွီတဲ့ ေရႊျပည္သာလို လွိဳင္သာယာလို ေတာင္/ေျမာက္ဒဂံုလိုေနရာေတြက အမ်ားဆံုး၀င္ေရာက္ေနတာမို႕ ဒါက အလုပ္ျဖစ္ပါ့မလားဆိုတာ စိုးရိမ္မိတယ္။ တစ္ကယ္တမ္းသာ တည္ေဆာက္ၾကေတာ့မယ္ဆိုရ

တစ္ရက္တစ္ရက္ အနဲေလးေတာ့ တစ္ပတ္မွာ ၄ ရက္ေလာက္ အင္တာဗ်ဳးခံရတယ္။ ဖံုးနဲ႕တစ္မ်ိဳး အီးေမးနဲ႕တစ္သြယ္၊ လူကိုယ္တိုင္လဲပါတတ္ပါတယ္။ အဓိက ကေတာ့ အင္တာဗ်ဳးတဲ့ အခါမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳနဲ႕ အျမင္ကို ပြင့္လင္းရင္းႏွီးစြာနဲ႕ ေ၀ဖန္ေပးတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခုတစ္ေလာ အင္တာဗ်ဳးျဖစ္တဲ့အထဲက ၿပီးခဲ့တဲ့ လက အင္တာဗ်ဳးတစ္ခု ကို ျပန္ဖတ္ျဖစ္တယ္။ ေတာ္ယံုေတာ့ ကိုယ့္အင္တာဗ်ဳးေတြကို ကိုယ္ျပန္မဖတ္ျဖစ္တာ မ်ားတယ္။ ကိုယ္၀ယ္ေနက် ဂ်ာနယ္၊ သတင္းစာ နဲ႕ကိုယ့္ၾကည့္တဲ့ တီဗြီလိုင္းက မဟုတ္ရင္ သူမ်ားလက္ေဆာင္ေပးမွ ဖတ္ျဖစ္တယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့တယ္လီကြန္းေတြနဲ႕ပတ္သက္တာေမးခ်င္တယ္ဆိုတာနဲ႕ Itizen နဲ႕ အင္တာဗ်ဳးခဲ့တယ္။ ကိုမိုးလွိဳင္ည နဲ႕ ရန္ကုန္နိကို လဲ ျမင္မတူတတ္သူျခင္းမို႕ တခါတည္း ခ်ိန္းေပးခဲ့မိတယ္။ ဒါနဲ႕မေန႕ကမွ ကိုယ္ ဘာေတြေျပာ ထားတယ္ဆုိတာ ျပန္ဖတ္မိတယ္။ ေမးခြန္းေတြမပါေတာ့ ကိုယ္ေျပာထား တာေတြ က ေတာင္ စဥ္ေရမရ ျဖစ္ေနတာေတြ႕ရတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆိုလိုရင္းေတြက လြဲသြားတယ္။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ စိတ္ထဲမွာ ရွိတာေတြကို ေဖာ္ျပခြင့္ရတဲ့အတြက္ အင္တာဗ်ဳးေတြကို အၿမဲေျဖပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတေလမွာ ကိုယ္ေပးခ်င္တဲ့ massage မရတဲ့အတြက္လဲ သတိထားရတာေတြရွိပါတယ္။

Open Data ကေတာ့ သိပ္စိမ္းလွတဲ့ စကားမဟုတ္ေပမယ့္ Open Government ကေတာ့ နဲနဲ ရွင္းလင္းရခက္တယ္။ Open Data ကိုနားလည္ထားမႈကလဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာ အကန္႕အသတ္ေတြရွိေနဆဲပါ။ ဒီအေတာ အတြင္း e-gov ပါလာ တဲ့ အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႕စကားလံုးေတြ ရွဳပ္ေထြးၿပီး အလုပ္မျဖစ္မွာကို စိုးရိမ္မိတယ္။ e-gov ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႕ open data ကိုအရင္လုပ္ရမွာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ Open data ျဖစ္လာဖို႕ e-gov ကိုအရင္ဆံုးစ ကိုင္ရမလားဆုိတာ လိပ္ခဲတည္းလည္း ျဖစ္ေနဆဲပါ။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးအတိုင္းအတာ၊ ရွိရွိသမွ် ေသာ၀န္ႀကီးဌာနမ်ာနဲ႕ သူ႕လက္ေအာက္က ဌာနေတြ၊ အစိုးရမဟုတ္တဲ့အဖြဲ႕အစည္းေတြ၊ ဒါေတြအားလံုးရဲ႕အခ်က္အလက္ ေတြအကုန္ ကို ျပည္သူျပည္သားေတြက တခါးမရွိဓားမရွိ ၾကည့္ခ်င္သလိုၾကည့္ လို႕ရတာက open data လား။ e-gov ဆိုတာကေရာ၊ အစိုးရလုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြကို electronic နည္းပညာေတြသံုးလိုက္တာဲ့ e-government ျဖစ္သြားေရာလား။ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာ open data ဖြံ႕ၿဖိဳးဖို႕အတြက္ ျပည္သူလူထုရဲ႕ right to know (သိရွိနားလည္ခြင့္) ကိုတိုးျမွင့္ေပး ဖို႕လိုအပ္ေနပါေသးတယ္။ ဒါက အစိုးရ၀န္ထမ္းေတြေရာ ျပည္သူလူထု ကိုပါ ေပးအပ္ရမယ့္ အရာပါ။ right to know အတြက္ေပၚလစီေတြ အထိန္း