ကၽြန္ေတာ့္ စကားမ်ား (၁)

လူရိုင္းေတြ စားပစ္တဲ့ ပမာဏက
လူယဥ္ေက်းေတြ သတ္ပစ္တဲ့စစ္ပြဲနဲ႕ စာရင္
ဘာမွ မေျပာပေလာက္ပါဘူး။

အခြင့္အေရးဆိုတာ ေစာင့္ေနရမွာမဟုတ္ဘူး၊
ကိုယ္တိုင္ဖန္တီး ယူရမွာ။

ယံုၾကည္ခ်က္ကို ေမွ်ာ္လင့္လိုက္ပါ၊
ဘယ္ေတာ့မွ ဆုေတာင္းမေနနဲ႕။

စိတ္ကူးေတြေၾကာင့္ ဆန္းၾကယ္မႈေတြ ျဖစ္လာႏိုင္သလို
စိတ္ကူးေတြေၾကာင့္ အႏၵရာယ္ေတြ က်ေရာက္လာ ႏိုင္တယ္။

တရားမွ်တ မႈဆိုတာ အားနည္းတဲ့သူက ေက်နပ္မႈေၾကာင့္ဘဲ ျဖစ္တာ။

အႏိုင္ရသူ တဦး အတြက္ ဘာမွအေၾကာင္းျပခ်က္ မလိုဘူး။

အမွန္တရား ထြန္းကား လာတယ္ဆို အမွားတရား အရင္ ထြန္းကားခဲ့ရမယ္၊
အမွန္တရား တခု ျဖစ္ဖို႕ ပထမဆံုး က အမွားတခု က်ဴးလြန္ျခင္းဘဲ။

လူေတြ ကကိုယ့္အ ေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းမသိဘဲ ေသသြားရတာဘဲ။

ကမၻာႀကီး ကေတာ့ျပားေနၿပီတဲ့၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပားမသြားဖို႕ အေရးႀကီးပါတယ္။

သူမ်ားကို တိုးတက္ေစခ်င္ရင္ ကိုယ့္ ကို ကိုယ္ တိုးတက္ေအာင္ အရင္လုပ္ပါ။

မျဖစ္ေသးတာ ကိုေတြးေတာပါ၊ ျဖစ္ၿပီးသားကိုဆင္ခ်င္ပါ၊ မေရရာတာ တခုမွေခါင္းထဲ မထဲ့ပါနဲ႕။

ႀကီးပြားခ်င္ရင္ လူမႈေရးေတြ ေလွ်ာ့ပါ။

ကမၻာ ႀကီးမွာ ဘယ္တုန္းက မွ အမွန္မရိွခဲ့ဘူး၊ အၿမဲ ေျပာင္းလဲေနမွ သဘာ၀ျဖစ္တာ။

ႀကိဳးစားတိုင္း ေအာင္ျမင္ဖို႕ ဆိုတာ ႀကိဳးစားခြင့္ ရိွမွ ျဖစ္တာ၊ အဲဒီႀကိဳးစား ခြင့္ ကိုဘယ္သူမွ မေပးဘူး၊ ကိုယ့္ဟာ ကိုယ္ သတ္မွတ္။

အဆင္မေျပတိုင္း ဘယ္သူ႕ ကိုမွ မျပစ္မတင္နဲ႕၊ ကိုယ့္ထက္ဆိုးတဲ့ သူေတြ အမ်ားႀကီးလို႕ ဆင္ျခင္လိုက္။

ပိုက္ဆံ ခ်မ္းသာေတာ့ စိတ္မခ်မ္းသာႏိုင္ဘူး၊
ပိုက္ဆံမြဲေတာ့ စိတ္ဆင္းရဲတယ္။

စိတ္ကူးေကာင္းတိုင္း အဆင္မေျပႏိုင္ဘူး၊ တကယ္ထလုပ္ျပန္လဲ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ရိွတယ္၊ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အေတြ႕အႀကံဳ ရသြားေရာ။