My blog, My style

အ၀င္ေနရာေလးပါ အဲဒါ ပိုင္းရိတ္ ေလွဘဲ ေနလဲပူဘဲနဲ႕ ဒီတခါ သြားစရာတခုကေတာ့ Sunway Lagoon လို႔ေခၚတဲ့ အပန္းေျဖ စခန္းတခုပါ။ KL နဲ႕ မလွမ္းမကမ္းမွာရိွၿပီး၊ ၿမိဳ႕လည္ေခါင္က ေနကားစီးရင္ ၁နာရီေလာက္စီးရပါတယ္။ ကားငွားသြားမယ္ ဆို ရင္ေတာ့ ၃၀ ေလာက္ေပးရပါတယ္။ အဲဒီမွာ waters of aferica, wild wild west, world of adventure, vudoo adventure river, kalahari kids,pirate's revenge, surf beach, morphis, wild life interatvice zoo, extreme park ဆိုတဲ့ သြားစရာ လာစရာ၊ လည္စရာ ပတ္စရာ ေပ်ာ္စရာေတြရိွပါတယ္။ ၀င္ေၾကးကေတာ့ပန္းၿခံေနရာ အားလံုး၀င္ရင္ လူႀကီးတေယာက္ ၆၅ က်ပ္ပါ။ ကေလးဆိုရင္ ေတာ့ ၅၀ ပါ ။ အ သက္ ၅၀ သူ႕ႏိုင္ငံသား တိုရင္ေတာ့ ကေလးေစ်းႏႈန္း ေပးယံုပါဘဲ။ အဂၤါေန႕တိုင္း ပိတ္ပါတယ္။ ကမၻာ့ အရွည္ဆံုး လူကူး ႀကိဳးတံတား ရိွပါတယ္။ ေရကူးမလား၊ ပိရမစ္ ပံု ေဆာက္ အအံုထဲမွာ ေစ်း၀ယ္မလား။ စားစရာေတြကလဲ ေနရာတကာမွာေပါ။ တခုေတာ့ရိွတယ္ ေနပူတယ္။ ရန္ကုန္ က zoo ေလာက္ မစံုဘူး။ တရုတ္မေလးေတြ မ်ားတယ္။ ေရကူး ရင္ေတာ့ မိုက္တယ္ဗ်ာ။ ပင္လယ္ပံု စံအတုလုပ္ထားတဲ့ ကမ္းေျခအတုမွာ ေနပူစာ လံႈတဲ့ အေနာက္တိုင္း မမေတြလဲ ရိွပါ့။ မနက္ ၁၀ နာရီ ၁၁ နာရီေလာက္ ကေန ညေန ၆ နာရီ

ဘရစ္တနီရဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္ခဲ့တဲ့ သူခ်င္းေလးေတြပါ။

ေကအယ္ လို႕ေခၚတဲ့ ကြာလာလမ္ပူ ၿမိဳ႕ဟာ ဘာမွ သမိုင္းေၾကာင္းႀကီး ႀကီးမားမား မရိွပါဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၁၅၀ ေလာက္က ေရာက္လာတဲ့ တရုတ္မိုင္းတူး သမားေတြက သံျဖဴရွာဖို႕ ပန္ကလန္း ဘာတုလို႕ ေခၚတဲ့ ပို႔ကလန္း ဆိပ္ကမ္းကို ေရာက္လာတာကေန ကလန္းျမစ္ကို ဆက္တက္ ၾကေတာ့ ကလန္းနဲ႕ ဂုန္ဘန္ ျမစ္ဆံု ကို ေရာက္ေတာ့ ဆက္တက္ဖို႕ရာ ေရတိမ္ေန တာေတြ႕ရ ပါတယ္။ ဒါနဲ႕နားၿပီး သံျဖဴရွာၾကရာမွာ အမ္ပန္းေဒသမွာ သံုျဖဴေတြ႕ပါတယ္။ အဲဒီျမစ္ဆံုကေတာ့ ကုန္စည္ေတြ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ရာ ေနရာျဖစ္လာခဲ့ ၿပီးတရုတ္ ကုန္သည္ေတြ အေျခစခ် ရာက ေနစပါတယ္။ အစမွာ ရႊံ႕ညြန္ထူထပ္ေနတဲ့ ရြာငယ္ေလး တခုပါ။ ဒါေၾကာင့္ မေလးလို ရႊံ႕ညြန္ျမစ္ဆံု ( Kuala lumpur ) လို႕အမည္ေပးခဲ့တာပါ။ ၁၈၆၀မွာေတာ့ သံျဖဴေစ်းေကာင္းလာတာနဲ႕ အတူ ကြာလာလမ္ပူလဲ ရြာႀကီးတရြာ ျဖစ္လာခဲ့ပီး တရုတ္ေတြလဲ ေထာင္နဲ႕ ခ်ီပီးေရာက္ရိွ လာခဲ့ပါတယ္။ မေလး လူမ်ိဳးက လူနည္းစုသာ ရိွၿပီး တရုတ္ေတြက ဘဲ ႀကီးစိုးထားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သတၱဳတြင္း သမား၊ ကုန္သည္ ေတြ ေစ်းေရာင္းသူေတြ စည္ကားလာၿပီး ျပည့္တန္စာ အိမ္ေတြ၊ ေလာင္းကစားရံုေတြ၊ ဒုစရိုက္ဂိုဏ္းေတြ ျပည့္လာခဲ့ ပါတယ္။ ကြာလာလမ္ပူဟာ ဆီလန္ေဂါ ျပည္နယ္ထဲမွာ ရိွေတာ့ အဲဒီျပည္နယ္ကို အုပ္ခ်ဳ

မေန႔က မနက္ ၅ နာရီခန္႔ကစလို႕ Jalan Ampang လမ္းေပၚမွာ ဟင္ဒူ လူ႕အခြင့္အေရးလႈပ္ရွား သူေတြနဲ႕ ရဲတပ္ ဖြဲ႕တို႕ ေတြ႕ဆံုရာမွာ အခြင့္အေရးလႈပ္ရွား သူတို႕ အၾကမ္းဖက္ ႏွိမ္နင္းခံ ခဲ့ရပါတယ္။ လူစုကို ၿဖိဳခြင္းရာမွာ မ်က္ရည္ ယိုဗံုးေတြသံုး ခဲ့တဲ့ အျပင္ ဓာတုေဆးေရေတြပါ၀င္တဲ့ မီးသတ္ကားေတြနဲ႕ ပတ္ျဖန္းလူစု ခြဲခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေရျပားနဲ႕ မ်က္လံုးေတြမွာ ထိခိုက္မႈေတြ ျဖစ္ခဲ့တယ္လို႕ သတင္းမ်ားက ေျပာပါတယ္။ လူေပါင္း ၁၃၆ ေယာက္ အထိမ္းသိမ္း ခံခဲ့ရၿပီး ၂၄ နာရီ အတြင္း ၁၀၅ ေယာက္ကို ျပန္လႊတ္ လိုက္ၿပီလို႕ သတင္းစာမ်ား ကေရးသားထားပါတယ္။ ရဲတပ္ဖြဲ႕မွ အရာရိွတခ်ိဳ႕ ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရခဲ့ၿပီး ရဲကားတခ်ိဳ႕လဲ ပ်က္စီးသြား ပါတယ္။ ဒီဆႏၵျပပြဲဲ ဟာ မေလးအစိုးရနဲ႕ ဟင္ဒူ လူမ်ိဳးေတြၾကား မွာ မေလးလူမ်ိဳးမ်ားက ဟင္ဒူေတြကို တန္းတူ အခြင့္ အေရး မေပးတာေၾကာင့္ အခုလို ျပသနာျဖစ္ပြားလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဟင္ဒူ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ Hindref လို႕ေခၚတဲ့ ဟင္ဒူ အခြင့္အေရးလႈပ္ရွား မႈအဖြဲ႕ဟာ အဂၤလန္အစိုးရကို အျပစ္တင္ထားပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ကိုလိုနီ ေခတ္က မေလးကို ဟင္ဒူအမ်ိဳးသားမ်ားကို ေခၚေဆာင္ခဲ့တဲ့ အဂၤလန္ အစိုးရေၾကာင့္ အခုလို သူတို႕ေတြ ဂုတ္ေသြး စုတ္ခံေနရတာလို႕ ဆ

အ မ်ား ေမွ်ာ္လင့္ ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ္မ်ား ဘေလာက္တိုင္း ဂ်ာနယ္ ေရွာ္ႀကီးဟာ အခုဆို အယ္ဒီေရွာ္ေမာင္ ပြတ္ႀကိဳးပမ္း မႈႏွင့္ စာဖတ္သူမ်ား လက္ကို အေရာက္ ပို႕ႏိုင္ ခဲ့ ပါ ၿပီ။ စလံုးမွ ၀ိုင္း၀န္းကူ ညီၾကတဲ့ ဟိုလိုလူအား အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ သတင္းႏွင့္ မဟုတ္ မဟတ္မ်ား ပံ့ပိုးေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ မအားတဲ့ၾကား ကကြၽန္ေတာ္ ဂ်ီက်တိုင္း ဂ်ာနယ္ ကိုအေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ ေမာင္ပြတ္၊ ဘာမွ မယ္မယ္ရရ မလုပ္ဘဲ ဂ်ာနယ္ ထြက္မွ စာေလးေရးတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ အားေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အား ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အခုအပတ္မွာ သတင္းမပါလိုက္သူမ်ား ေနာက္ အပတ္မွာ ပါေအာင္ ကိုယ့္သတင္း၊ သူ႕ အတင္းမ်ား ကိုလဲ ပို႕ၾကပါလို႕။ ဂ်ာနယ္ေရွာ္ ပြတ္အန္ေဂါက္ သတင္းထာဏ ဘေလာက္တိုင္း ရံုးခ်ဳပ္ ဒူဘိုင္း (အပူလိႈင္း ) Type the rest of your post here.

ေတြ႕လား အဲဒီဟာ time square ေလ်ာက္စမ္း ေညာင္းသေလာက္ ကစားကြင္း အတြင္းဘက္က ေစ်းဆိုင္ေတြ Roller coaster Time square ဓါတ္ေလွခါး ရိွတဲ့ေနရာ ဒီလို အရွည္ႀကီး ဒါလဲ KL mall ဘဲ ေရပန္း ရိွတဲ့ ေနရာ night seen KL mall ညအလွနဲ႕ KLCC ေတြ႕လား ေျပာင္ေျပာင္ေလး အျပင္က ေနၾကည့္ ဒီေန႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လည္လည္ သြားတဲ့ ေနရာတခ်ိဳ႕ ကို ေျပာျပပါမယ္။ ပထမဆံုး Time square ပါ။ KLCC , KL tower တို႕နဲ႕ မနီးမေ၀း မွာရိွတဲ့ shopping center တစ္ခုပါ။ အထပ္ေပါင္း မ်ားစြာ ရိွၿပီး ေစ်းဆိုင္ေတြ၊ ကစားကြင္းေတြ၊ ရုပ္ရွင္ရံုေတြ နဲ႕ လိုတာမွန္သမွ် ရတဲ့ ေနရာေတြ ပါ တည္ေဆာက္ထားပါတယ္။ (လိုတာမွန္သမွ်ေနာ္) ဟဲ ဟဲ။ ကမၻာ့ အႀကီးဆံုး 3D ရုပ္ရွင္ရံုဟာ အဲ့ဒီ ေနရာရဲ႕ ၁၀ ထပ္မွာ ရိွပါတယ္။ ၀င္ေၾကးက တေယာက္ ၁၅ Rm ပါ။ ၃ ထပ္မွာ ေတာ့ ရုပ္ရွင္ရံု ရိွပါတယ္၊ သူလဲ ၁၅ Rm ပါဘဲ၊ ၆ ထပ္မွာေတာ့ ရံုတြင္း Roller coaster ရိွတဲ့ ကစားကြင္း ပါ ရိွၿပီး ၀င္ေၾကး 30 Rm ပါ။ ႀကိဳက္တာ စီးလို႕ရပါတယ္။ ေစ်းဆိုင္ေတြဟာ အထပ္တိုင္းမွာ ရိွၿပီး၊ အႏွိပ္ခန္းေတြလဲ ရိွပါတယ္။ ေငြလဲ ေကာင္တာေတြ အလိုေလ်ာက္ ေငြထုတ္ စက္ေတြ ေနရာ တိုင္း မွာေတြ႕ ႏိုင္ပါတယ္။ လက္ရိွ မိန္းကေလးေတြ ရဲ႕ စတုိင္ကေတာ့ ပန္႕အထာ

စိတ္ဓါတ္ေတြ ထြက္ေပါက္မရိွ ဘူးဆို ဘယ္ေနရာက ၀င္လာခဲ့လဲ။ ဖြင့္ဟ ဖို႕တခါးတခ်ပ္ ကိုလိုက္ရွာ၊ လိုက္ကာ ပါးပါးေအာက္မွာ နံရံဘဲေတြ႕တယ္။ ေျခာက္ဘက္ ေျခာက္တန္ အခန္းထဲမွာ။ အစိုင္ အခဲလိုက္ ပစ္ေပါက္၊ လံုးလံုး ေၾကမြမသြားေတာင္၊ ငါ့၀ိညာဥ္ ေပၚခါခ်ခဲ့တဲ့ သဲမႈန္ေတြ၊ ကုေ႒ နဲ႕ခ်ီ။ ရင္ထဲက စီးထြက္ ငါ့လက္နဲ႕ငါေရး စိတ္ထဲရိွ သမွ်ေျဖခ် ေဟာ -- ဒီမွာ ေက်ာက္ျပားတစ္ခ်ပ္ ထြက္ က်လာခဲ့ၿပီ။ Type the rest of your post here.

ဆက္သြယ္ေရးကေတာ့ ဗ်ာ အမ်ားသံုးတယ္လီဖံုး ရံုကေလးေတြဟာ ေနရာတိုင္းမွာ ရိွပါတယ္။ ကားဂိတ္၊ ဘူတာ၊ လမ္းဆံုလမ္းဂြ ေတြမွာ အမ်ားအျပားေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ကတ္ဖံုး၊ အေၾကြေစ့ စတာ ေတြနဲ႕ သံုးေနပါတယ္။ တခါေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာ ပစၥည္းေတြနဲ႕ အီလက္ထြန္းနစ္ ပစၥည္းေတြအဓိက ထားေရာင္းတဲ့ ေလာရန္႔ပလာဇာ၊ (low yat Plaza) မွာေတာ့ Touch screen နဲ႕ အေၾကြ ေစ့ဖံုးေတြ ကိုေတြ႕ရပါတယ္။ အသံုးျပဳရတာလဲ လြယ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ရသေလာက္ GSM လုပ္ငန္းေတြကေတာ့ DIGI, Masis, Celcom နဲ႕ machestrade ဆိုၿပီးေတြ႕ပါတယ္ ၊ အျပိဳင္ အဆိုင္နဲ႕ သူတို႕ပစၥည္းေတြကို အသံုးျပဳသူမ်ားေအာင္ ေၾကာ္ျငာ ၾကပါတယ္။ ေစ်းကေတာ့ ဟဲ ဟဲ 8.50 Rm ပါ ၊ ဒါေတာင္ ၁၅ မိနစ္ေျပာခပါၿပီးသားပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာ နံပါတ္၀ယ္တာေနာ္၊ ျမန္မာေငြနဲ႕ဆို ၄၀၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ပဲက်ပါတယ္ ၊ GSM မွာအေရးၾကီးတဲ့ SIM card ကိုေျပာတာပါ၊ ၾကိဳက္တဲ့ နံပါတ္ေရြးယူ နာရီ၀က္ၾကာရင္ စသံုးလို႕ရပါၿပီ။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ သိန္း အစိတ္ (၂၅- သိန္း) ေလာက္တန္တဲ့ sim card ဟာ ဒီမွာေတာ့ ျမန္မာေငြ ၄၀၀၀ ေက်ာ္နဲ႕ အလြယ္ တကူရရိွႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေစ်းနဲ႕ ရန္ကုန္မွာေရာင္းလို႕ ကေတာ့ တေယာက္ကို ၁၀ လံုးထက္မနဲ ၀ယ္ ကိုင္မယ္ထင္တယ္။ တခုက ေတာ့ဖံုးဆက္ခကို

Monorail ဘူတာ(kl sentral) ေလဆိပ္ ကားထဲမွာ rapid KL အေၾကာင္းေျပာပါမယ္။ ဒီမွာ ေတာ့ေပၚတာမၾကာေသးဘူးေျပာၾကပါတယ္။ သူက အစိုးရပိုင္မဟုတ္ေပမယ့္ ရထားေရာ၊ ကားေရာ၊ LRT လို႕ေခၚတဲ့ရထား ေတြကိုပါပိုင္ဆိုင္တဲ့ လုပ္ငန္းၾကီးတခုျဖစ္ပါတယ္။ rapid KL စီးရင္ တေယာက္ ရင္းဂစ္ ၂ က်ပ္ပါ။ တေနကုန္စီးလို႕ရပါတယ္။ ၁ က်ပ္တန္လဲ ရိွပါတယ္။ တေနကုန္မွာေတာင္ သူနဲဲ႕လားရာတူ ကားေတြ(နံပါတ္တူစရာမလို) ကိုအသြားအျပန္ စီးႏိုင္ပါတယ္။ ျမိဳ႕တြင္းမွာ မကဘဲ နယ္ထြက္တဲ့ ကားေတြလဲရိွပါတယ္။ ေစ်းအမ်ိဳးမ်ိဳးသတ္ မွတ္ထားတဲ့ တေန႕စာ၊ တလစာ လတ္မွတ္ေတြ၀ယ္ထားႏိူင္ပါတယ္။ ဒါဆို rapid KL ေရာ၊ monorail ေရာ၊ LRT ေရာ စီးႏိုင္ၿပီးေန႕တိုင္းစီးသူေတြနဲ႕ တေန႕တာအေပ်ာ္ခရီးထြက္သူေတြအတြက္ ေစ်းသက္သာတာေတြ႕ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ခါစက အသြားအျပန္စီးလို႕ရတာသိေပမယ့္ နံပါတ္ မတူရင္ လတ္မွတ္ထပ္၀ယ္၊ monorail အသြားအျပန္ေလး ေခါက္ေလာက္စီး၊ မသိေတာ့ရင္ကား ငွားနဲ႕ အေတာ္ကုန္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သိသြားၿပီး ၂ က်ပ္ေပးၿပီး ၿမိဳ႕ပတ္ေတာ့တာဘဲ ဗ်ိဳ႕။ monorail ကေတာ့ လတ္မွတ္ခဟာ သြားတဲ့ ဘူတာေပၚမူတည္တဲ့ေစ်းပါ၊ ဒါေပမယ့္အစအဆံုးစီးရင္ ၃က်ပ္ပါဘဲ။ သူကေတာ့ ခရီးတိုေလးျဖစ္တဲ့ ျမိဳ႕ထဲပိုင္းကို လြန္းျပန္ဆြဲေနတာ

ရထားေပၚအတက္ ရထားထဲမွာ ကားငွားရာေကာင္တာ ဒါ KL express ပါ KL Central သြားလာဆက္သြယ္ေရး ကၽြန္ေတာ္ ေလဆိပ္မေရာက္ခင္ ဆင္းခါနီး ျမင္ကြင္းေတြကေတာ့ ၿမိဳ႕သစ္ေတြ မ်ားၾကီး တည္ေနတာေတြ႕ရပါတယ္။ ရန္ကုန္ ကဥယဥ္အိမ္ရာေတြ လိုပါဘဲ၊ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ ေလယဥ္ေပၚ ကေနႀကီးမား က်ယ္ျပန္႕လွတဲ့ လမ္းမႀကီးေတြမွာ ေခတ္မွီကားေတြ တရေဟာ ေျပးလႊားေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ေလဆိပ္ကလဲ ေတာ္ေတာ္ ႀကီးပါတယ္။ အသစ္ေဆာက္ထားတာလို႕ေျပာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့ စိတ္ထင္ ေျမေအာက္ပါဆို ေလးထပ္ေလာက္ရိွမယ္ ထင္တယ္။ ပထမဆံုးေလယဥ္က ဆင္းေတာ့ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးကို စအျဖတ္ ျပသနာ ကစေတာ့တာဘဲ။ ေကာင္တာေတြက အရမ္းမ်ားတယ္။ သူတို႕ႏိုင္ငံသားဆို ဘယ္သူနဲ႕မွေတြ႕ေနစရာမလိုဘူး၊ ပတ္စပို႕ေလးစက္ထဲထည့္လိုက္ၿပီး ျဖတ္သြားယံုဘဲ။ ႏိုင္ငံျခားသားေတြအတြက္ေတာ့ သပ္သပ္ေကာင္တာ ေတြ လုပ္ေပး ထားတယ္ေလ။ အဲႏိုင္ငံျခား သားအလုပ္သမားေတြ အတြက္လဲ ေကာင္တာ သက္သပ္ရိွပါေသးတယ္( အဲဒီကဒုကၡေတြလဲေရးပါဦးမယ္)။ လ.၀.က ကတန္းစီရင္း ကိုယ့္အလွည့္မွာ လြတ္တဲ့ ေကာင္တာကို ၀င္ရတာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ အလွည့္မွာေတာ့ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ေစာင့္တဲ့ ေကာင္တာေရာက္ပါတယ္။ သူက စာအုပ္ကို ဟိုလွန္ဒီလွန္လုပ္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ကို ေျပာ ပါတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ၾက

မေလးေရာက္တဲ့ အေၾကာင္းေလ ေဖာက္သည္ခ် ခ်င္တယ္ဗ်ိဳ႕၊ ပထမဆံုးသတိေပးခ်င္ တာဒီမွာ ဘာမွ အထင္ႀကီး စရာ ေျပာပေလာက္ေအာင္ မရိွဘူးဆိုတာပါ။ ေရာက္မဆိုက္မွာဘဲ ရင္သပ္ရႈေမာစရာ အေတြ႕အႀကံဳသစ္ေလး ေတြ ေတြ႕လိုက္ရေပမယ့္ ၾကာလာတာႏွင့္ အမွ် ဘာမွကိုစိတ္ ထဲမွာ အထင္မႀကီးပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ အတုယူသင့္ တဲ့ အခ်က္ေတြေတာ့ အမ်ား အျပားေတြ႕ခဲ့ ရပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး စိတ္မေကာင္းစရာ ကဒီကို ေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာ အလုပ္သမားေတြနဲ႕ေတြ႕တဲ့ အခါ ၊ အလုပ္ခ်ိန္ရွည္ၾကာမႈ႕၊ မလြတ္မလပ္နဲ႔ ေနထိုင္စားေသာက္ရမႈ ေတြ၊ ျပသနာေတြ ေတြ႕ေတာ့ အေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာ ႏို႕ဆီတဘူး ၅၅၀ ဆို ဒီမွာလဲ ဒီေစ်းပါဘဲ၊ ေဘာင္းဘီတထည္ ၁၃၀၀၀ ဆို ဒီမွာလဲ ဒီေစ်းပါဘဲ၊ ဘာမွမကြာဘူး၊ ကြာတာက ၀င္ေငြပါ၊ မေလးမွာ တလ ၈၅၀ ရင္း ဂစ္ေလာက္ရတဲ့ သူဟာ ေကာင္းေကာင္း စားႏိုင္ ၀တ္ႏိုင္ပါတယ္။ မိသားစု တခုမွာ အလုပ္လုပ္သူ ၂ ေယာက္ရိွရင္ေတာင္ ကား၀ယ္စီးႏိုင္ပါတယ္။ အိမ္ကိုယ္ပိုင္ ၀ယ္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္ အေရးရိွပါတယ္။ ဒါေတာင္ မေလးလူမ်ိဳး အမ်ားစု ကပ်င္း ပါတယ္။ အလုပ္ကို လက္ေၾကာ တင္း ေအာင္ မလုပ္ၾကပါ။ လုပ္တာက အိႏၵိယ လူမ်ိုးေတြနဲ႕၊ တရုတ္ေတြပါ။ မေလးေတြက ညေနဆို ဘာမွ မလုပ္ေတာ့တာ မ်ားပါတယ္၊ ဒီေတာ့ၾကာၾကာ လုပ္ၾကမယ့္ ျ

ခင္မင္မႈ သံေယာဇဥ္ေတြ ေစ်းေပါေပါနဲ႕ ေရာင္းခ်ခံလိုက္ရ ရွင္းေနဖို႕ကအခြင့္မသာ စိမ္းျမျမ ပတ္၀န္းက်င္မွာ မ်က္ႏွာမြဲတယ္ဘဲ ေျပာပါေတာ့ေလ။ အျဖဴေတြမွာ ေရာင္စံုဆိုး ငါ့သေဘာနဲ႕ငါ ဒိုးခဲ့တဲ့ လမ္းအတြက္ ေနာင္မွ လဲမတ ေနာင္တလဲ မရခ်င္ဘူး ျဖစ္မယ့္ဟာ ကျဖစ္ကိုျဖစ္ဦးမွာေလ။ စီးပိုးတဲ့ မ်က္၀န္းေတြနဲ႕ ခန္းနား ငါ့ညေတြမွာ အိမ္ကို ေရာက္တဲ့ အိမ္မက္မ်ား ကေလးငိုသံနဲ႕ အိမ္သူရဲ႕ ေတးသံ လြမ္းလို႕ၾကားေရာင္ ငါ့ အေမွာင္ေတြ ျမန္ျမန္ လင္းၾကပါေစေလ။ ေျခာက္ေသြ႕တယ္မဆိုေတာင္ သာယာမႈမရိွတဲ့ ၂၄ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ခက္ခဲ ၾကမ္းတမ္း ငါျဖတ္သန္းေနဆဲဘဲ လူဆိုတာ ကိုယ့္ အေၾကာင္းနဲ႕ ကိုမို႕ စာနာစဥ္းစား ျဖည့္စြတ္ေတြး ေပးေနသူမ်ားၾကား ငါ အသက္ရႈမွားေတာ့မွာပါလား. . . . . ။