ရန္ကုန္တြင္ မိုး သည္းထန္သျဖင့္ ေရ ၾကီး ေ၇လွ်ံ။
ဒဂံုစင္တာတြင္စီးတီးမတ္ ေအာက္ဖက္ ေရ ၀င္လာသျဖင့္ ေခတၱ ပိတ္ရန္ ျပင္ဆင္။
ကားပတ္ကင္မ်ား ေရမ၀င္ရန္ ႀကိဳးပန္းလ်က္ရွိ၊ ယုဇနပလာဇာတြင္ လည္း ေျမာင္း အသစ္ ေဖာက္လုပ္ဆဲ ျဖစ္ေနကာ ေရ လွ်ံကာ လမ္းပိတ္လ်က္ရွိေၾကာင္း တယ္လီဖုန္း သတင္း ရရွိ။

သတင္း

1:53 PM

ကၽြန္ေတာ္တို႕ အခု ႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ အဓိက အေၾကာင္း အရာေတြထဲ က လူထု အတြင္း က်န္းမာေရး အသိပညာ နဲပါးျခင္းကလဲ ေရွ႕ က ပါလာတာေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ ဘာလို႕ လဲဆိုရင္ အခု လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကႏိုင္ငံရပ္ ျခားမွာအလုပ္ လုပ္ဖို႕၊ ေက်ာင္းသြားတက္ဖို႕ အေတာ္ စိတ္၀င္တစား လုပ္လာၾကပါတယ္၊ ေကာင္းပါတယ္ ဒါေပမယ့္ တီဘီလို၊ အသဲေရာင္ အသား၀ါ ဘီ ပိုးလို ေရာ ဂါမ်ား ရိွတဲ့သူေတြက ေတာ့ ထို အခြင့္ အေရးေတြ လက္လြတ္ ဆံုးရႈံး ရႏိုင္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္ လာလဲ ဆိုရင္ကၽြန္ေတာ္တို႕ လုပ္သားအင္အား ဆံုးရႈံးပါတယ္၊ လူမႈ႕ဒုကၡေတြ မ်ားလာပါတယ္၊ ေနာက္တခုက တီဘီလို ေရာဂါ ဟာ ျပန္႔ႏွံ႕ လြယ္ပါတယ္၊ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ၊ စီးပြားေရး မေျပလည္ျခင္းမ်ား၊ လူေနထူထပ္စြာ ရိွေနျခင္း၊ အထူး အျဖင့္ အဲဒီ လူေတြထဲမွာ က်န္းမာေရး အသိပညာနည္း သူေတြရိွေနျခင္းေတြျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံအပါ အ၀င္ အာရွ ႏိုင္ငံ တစ္ခ်ိဳမွာ အခုထိ ေရာဂါရွင္ေတြ ေတြ႔ေနရပါတယ္။

လူငယ္ေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ တို႕လို လူငယ္ေတြ ဟာ ေန႕စဥ္ဘဲ ကားတိုးစီးရ၊ လူေတြၾကားထဲ သြားရ၊ အားလံုးကလဲ သူ႕ေသာကနဲ႕သူရိွေနေလေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္ဘဲ ေဆးခန္းသြားၾကတာ မဟုတ္၊ မသြားေတာ့ ကိုယ္ေတြ ဘာျဖစ္ေန မွန္း မသိ၊ ေရာဂါရ မွ သြားျပေတာ့ ေငြကုန္လူပန္း အားလံုး ဒုကၡ သုကၡေတြ ျဖစ္နဲ႕ တကယ့္ ကို လူမႈေရး ျပသနာေတြ အၾကီး အၾကယ္ ခံစားရ သလို၊ တိုင္း ျပည္ အတြက္ လူမ်ိဳး အတြက္လဲ ဆံုး ရႈံးရပါတယ္။ ဒါကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာ လုပ္ႏိုင္ ကိုင္ႏုိင္ အရြယ္ေတြကိုခ်ိန္တာပါ။ အသဲေရာင္ ဘီက ပိုဆိုးပါတယ္၊ သြားတိုက္တံ၊ ေရခြက္၊စတဲ့ အသံုး အေဆာင္ေတြကေနတဆင့္ ကူးစက္ႏိုင္ ေတာ့ဗ်ာ တေန႕တေန႕ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္၊ လမ္းမွာ က်န္းမာေရးနဲ႕ မညီညြတ္တာေတြဘဲ ၀ယ္စားေနရေတာ့ အင္း မလြယ္ပါဘူး၊ ဒီလိုကိစၥေတြကို အေတာ္ေလး ၾကပ္မတ္ ေဆာင္ရြက္ ႏိုင္ ရပါမယ္၊ ၾကာရင္ မလြယ္ပါဘူး။ ေနာက္တခု AIDS ပါ၊ ဒါလဲ လူငယ္ေတြမွာ အျဖစ္မ်ားတာ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္၊ အရင္တုန္းကေတာ့ မူးယစ္ေဆး ထိုးရင္း ရွယ္ထိုးရာက ကူးတာရယ္၊ လိင္ဆက္ ဆံတာက ကူးတာရယ္ မ်ားပါတယ္၊ ေသြးသြင္းရင္း ကူးတာ ရိွတာကို ေတာ့ အခုအေတာ္ေလး လုပ္တယ္ၾကားပါတယ္၊ ဒါလဲ ေသျခာ သြားၾကည့္ရင္ ဟာကြက္ေတြ ရိွမွာပါ။ နည္းလမ္း မ်ားစြာ ကူး စက္ႏိုင္တဲ့ အထဲ ကအဓိက နည္းလမ္းၾကီး ေတြထဲက ေဆးထိုးျခင္း( ေဆးခန္းတြင္- သို႕- မူးယစ္ေဆးသြင္း) ကို အေတာ္ေလး ကာကြယ္ထားႏိုင္ပါတယ္၊ ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ့ေဆးရံုေဆးခန္း ေတြမွာ တခါသံုးအပ္ကို သံုးခဲ့တာ အေတာ္ေလး ၾကာခဲ့ပါၿပီ၊ ေနာက္တခုက မူးယစ္ေဆး၀ါး ပါ၊ သူကလဲ ဟိုးတုန္းကလို အလြယ္တကူ ၀ယ္ယူ သံုးစြဲႏိုင္ျခင္း မရိွေတာ့ပါဘူး၊ ဒီေတာ့ ေသြးေၾကာထဲ သြင္းတယ္ ဆိုတဲ့ ကိစၥကို ေမ့ထားလို႕ရပါတယ္၊။ ခုအေရးၾကီးတဲ့ ေနာက္နည္းလမ္းက ကာမဆက္ ဆံရာကရတဲ့ နည္းလမ္းပါ။ အသိပညာေပး မႈေတြ အင္နဲကအားနဲ႕ လုပ္လာတာ ေကာင္းပါတယ္၊ အမွန္ဆို အေဖာ္လို ကြန္ဒံုးေတြက လူထုလက္ထဲ ေစ်းသက္သက္သာ သာနဲ႕ အလြယ္တကူေရာက္ရိွ ျပန္႔ႏွံ႕ေနရပါမယ္၊ ဒီလိုေရာက္တဲ့ ေနရာမွာ အထက္တန္း ေက်ာင္းေတြ ကိုပါ ျဖန္႕ေပးႏုိင္ရင္ ၊ ေဟာ ေျပာမႈေတြ ခုထက္ပိုၿပီး လုပ္ေပးႏိုင္ရင္ပိုေကာင္းပါမယ္၊ လူငယ္ေလးေတြ အထူးသျဖင့္ ၁၅-၁၆ ေယာက်ားေလးေတြ၊ ဒီ အရြယ္ေကာင္ေလး ေတြကအရာရာ ကို စမ္း ခ်င္ၾကရာမွာ လိင္ကိစၥလဲ ပါ တာေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေသာက္စားမယ္ နဲနဲေလး မူးလာေတာ့၊ သြားခ်င္လာပါတယ္၊ မိန္းကေလး ေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ပါးမယ္၊ သူတို႕ မအပါဘူး၊ ကြန္ဒံုး သံုးရမယ္ဆို တဲ့ အသိ သူတို႕ေလးေတြမွာ ရိွပါတယ္၊သူတို႕ေတြဟာ ပညာတတ္တဲ့ လူငယ္ေတြပါ၊ သနားစရာေကာင္းတာ က အိမ္ကေတြ႕ရင္ ဆူမွာ ဆိုးေတာ့ ကြန္ဒံုး ကို ေဆာင္မထား သလို အသံုးျပဳ ပံုကို စနစ္တက် မသိပါဘူး၊ အေဖာ္လို တံဆိပ္မွာေတာ့ အသံုးျပဳ ရန္ လမ္းညႊန္ကို စနစ္ တက် ထည့္ေပးထားေပမယ့္ ၊ႏိုင္ငံျခား ကလာတဲ့ ဟာမွေကာင္းတယ္ထင္တဲ့ လူငယ္ေတြဟာ အျပင္မွာ ၀ယ္သံုးရင္း ရက္လြန္ေနေသာ ပစၥည္းေတြနဲ႕ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒါ အႏၵရာယ္ တခုပါ၊ ေနာက္တခုက တည္းခိုခန္းလို ေနရာမွာ ကြန္ဒံုးက အင္မတန္ ေစ်းၾကီးပါတယ္၊ အဲဒီအခါ ၀ယ္ဖို႕ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနရင္ မထူးဇာတ္ ခင္းတတ္ၾကတာ လူငယ္ေတြရဲ႕ သဘာ၀ပါ။ ဒီေတာ့ လူငယ္ေတြၾကား ေသေသျခာျခာ အသိေပးရန္ လိုအပ္သလို၊ ဒီကိစၥနဲ႕ ပတ္ သတ္လို႕ အခ်ိဳ႕ေနရာ ေတြမွာ လူၾကီးေတြက နားလည္ေပးတတ္ ဖို႕ လိုပါတယ္၊ ေျပာစရာ တစ္ခုရိွပါတယ္၊ မေကာင္းတဲ့ မိန္းကေလးေတြကို ႏွိမ္နင္းဖို႕ပါ။ ဒါေတာ့ လံုး၀မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး၊ ဒီလို လုပ္ျခင္းက ပိုၿပီး ဆိုးရြားတဲ့ သက္ေရာက္မႈေတြသာ ေပၚေပါက္လာႏိုင္တာမို ႕ ၊ သူတို႕ ေတြအတြက္ အသိပညာ ေပးျခင္း၊ မွတ္တမ္းေကာက္ ယူျခင္း၊ မွတ္တမ္း ၀င္သူမ်ား အား အခ်ိန္မွန္ေရာဂါ အခမဲ့ စစ္ေဆး ေပး ျခင္းေတြကို လုပ္မွသာ ထိေရာက္တဲ့ အတိုင္းအတာ တခုကို ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ျမင္ယံုနဲ႕ သန္႕တယ္လို႕ ေျပာလို႕မရပါဘူး၊ အေဖာ္ေဆာင္ထား ပါလို႕ ညီငယ္ေတြကိုေရာ အကိုေတြကို ပါတိုက္တြန္းခ်င္ သလိုကိုယ့္ အေပၚမွာ မူတည္တဲ့ ဒီလို ကိစၥေတြမွာ အႏၵရာယ္ ျဖစ္ေစမယ့္ ဆက္ဆံမႈမ်ိဳးေပၚ ေပါက္ႏိုင္တဲ့ ဖိအားမ်ိဳးကို မိန္းကေလးေတြအေပၚ မေပးမိေအာင္လဲ သတိထား သင့္ပါတယ္။ ကဲ ေယာက်ားေလးေတြ ကေတာ့ သတိထားတယ္ေပါ့ေနာ္၊ ဒီလို သတိထားေနလိုက္ဖို႕က ကၽြန္ေတာ္တို႕ အတြက္ မခက္ပါဘူး၊ အသက္ကိုလဲ အလြယ္တကူ အဆံုးႏိုင္ပါဘူး၊ မိန္းကေလးေတြ အတြက္လက္တေလာ ျပသနာက ေတာ့ အရမ္း လွခ်င္လို႕ ဒုကၡေရာက္ရတာေတြပါ၊ အေပၚမွာ ေျပာတဲ့ ေရာဂါေတြ ကို မရေအာင္ မိန္းကေလးေတြလဲ ဂရုစိုက္ရမွာ ျဖစ္သလို ပိုလာတာက ဆံပင္ေတြ ေျဖာင့္ ၾက၊ ေကာက္ၾက၊ ပိန္ခ်င္လို ကေဆးစား စတဲ့ အလုပ္ေတြရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲဆိုးက်ိဳးေတြပါ၊
တခ်ိဳ႕ ကဆံပင္ေလးဆို ေျဖာင့္စင္းေနမွ ေနတတ္ၾကပါတယ္။ တခါလာလဲ ဆံပင္၊ တခါလာလဲ ဆံပင္ လုပ္ေနၿပီး သေနေတာ့ ခဏခဏ အေရာင္ဆိုးလိုက္၊ ေျခာက္လတခါေလာက္ေျဖာင့္ လိုက္၊
စက္ဆြဲလိုက္ လုပ္ေနေတာ့ ဓါတုေဗဒ အဆိပ္သင့္တဲ့ ေရာဂါေတြရႏိုင္သလို၊ အေရျပား ကင္ဆာလို ေရာဂါေတြအတြက္ ပါဆိုးရိမ္ရပါတယ္။ မနက္ ရည္းစားနဲ႕ ခ်ိန္းထားေတာ့ ညဘက္ၾကီး ေခါင္းေလွ်ာ္၊ မနက္က် မ်က္ႏွာ တျခမ္းေလျဖတ္သြားတာေတြ ေတြ႕ေတြ႕ေနရတာ စိတ္မေကာင္းစရာပါ။ ေနာက္ တခု ပိန္ခ်င္ၾကတာေလ၊ ပိန္ေဆးေတြစား၊ ညစာေရွာင္၊ ဒါ အစာအိမ္ကို ထိခိုက္ႏိုင္သလို၊ အူမၾကီး ကင္ဆာနဲ႕ ကေလးမရႏိုင္တဲ့ အထိ အေျခ အေနဆိုးတဲ့ ေနာင္ဆက္တြဲေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္၊ နည္းလမ္းတက် ပိန္ေစမယ့္ အားကစား ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈကို ေတာ့ မလုပ္ျခင္ဘဲ ဒီလိုလုပ္တာ တကယ္ေတာ့ အေကာင္းပါဘူး၊ ဒီထက္ဆိုးတာ ကတလြဲယူဆတတ္တဲ့ မိန္ကေလးေတြက စိတ္ၾကြရူးသြတ္ေဆးျပား လိုအရာေတြကို အသံုးျပဳ ၿပီး ပိန္ ေအာင္ လုပ္တတ္ တာၾကားဖူး ၊ ေတြ႕ဖူးခဲ့ပါတယ္၊ လံုး၀အား မေပးပါဘူး၊ ဒီကိစၥက ရာဇ၀တ္မႈလဲ ေျမာက္သလို၊ မွတ္ညာဏ္ ခ်ိဳ႕ယြင္းပ်က္စီးေစပါတယ္၊ ေနာက္ဆိုက လူမႈေရး ျပသနာေတြ မီးခိုးၾကြက္ေလ်ာက္လိုက္တတ္ ပါတယ္၊ ဘယ္လိုဘဲ လွလွ မက်န္းမာရင္ေတာ့ အလကားပါ ၊ မိမိ လွပဖို႕ မိမိ ရဲ႕ က်န္းမာေရးကို လစ္လ်ဴရႈေနမယ္ဆို ေနာက္ဆံုး အက်ိဳးဆက္ဟာ ဘာမွ ေကာင္းမွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ အရာရာ ကို ေခတ္နဲ႕ ေလ်ာ္ညီေစခ်င္ေပမယ့္ ဘာသာေရး ဆံုးမခ်က္ေတြကို ဘယ္လို ဘာသာ၀င္ မိန္းကေလး ျဖစ္ျဖစ္ ေစာင့္ထိန္းႏိုင္ရင္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ပါတယ္။
မိမိရဲ႕ ခ်စ္သူအလိုကို လိုက္လို႕ ေတြ႕ၾကံဳရမယ့္ အရာေတြဟာ ဘာေတြလဲ မသိႏိုင္ေပမယ့္ က်န္းမာေရး အသိေလးထား ႏိုင္ရင္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေကာင္းပါတယ္။ ၁၈ ႏွစ္ မျပည့္ ေသးတဲ့ မိန္းကေလးတေယာက္ရဲ႕ သားအိမ္ဟာ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ဖို႕ မသင့္ေသးပါဘူး၊ မိမိခ်စ္သူကို တကယ္ခ်စ္ရင္ မိမိ စိတ္ကို ထိန္းႏိုင္ၾကပါေစ၊ ခဏ တျဖဳတ္ သာယာမႈဟာ ေရွ႕ဆက္ မယ့္ ဘ၀ နဲ႕ လဲလိုက္ဖို႕ မသင့္ေတာ္ပါဘူး၊ လူဆိုတာေသြးသားနဲ႕ စိတ္နဲ႕ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ သူေတြမို႕ ဒါေတြမကင္းၾကပါဘူး၊ အလြဲမေသြ ၾကံဳ ရဦးမွာ ပါ၊ ဒီလို ၾကံဳ လာခဲ့ ရင္ က်န္းမာေရး အတြက္ဘာမွ မေမ့ဘဲလက္လြတ္စပယ္ ဘာမွ မလုပ္မိဖို႕ တိုက္တြန္းပါတယ္။ တကယ္လွခ်င္ရင္ က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ပါ၊ တကိုယ္ေရ သန္႕ရွင္းမႈ မွ ပတ္၀န္းက်င္ သန္႕ရွင္းမႈ ကို ေဆာင္ရြက္ပါ၊ ငယ္ ဘ၀မွာ မျဖစ္သင့္တာကို ဘာမွ မျဖစ္ပါေစနဲ႕၊ ဒါဆို စိတ္ေရာ လူပါက်န္းမာတဲ့ ဘ၀တစ္ခုကို ထာ၀ရ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၿပီး သက္ဆံုးတိုင္ ဘဲ မိမိ ခ်စ္တဲံ့ သူေတြနဲ႕ ေနႏိုင္ ၾက မွာပါ၊
က်န္းမာ ျခင္းသည္ လာဘ္ တပါး လို႕ ဆိုေလေတာ့ ဒီေန႕ကၽြန္ေတာ္ေရးတဲ့ မေတာက္တေခါက္ေလးဖတ္ၿပီး ၿပံဳးႏိုင္ၾကပါေစဗ်ာ။

my thought

10:48 AM

ကၽြန္ေတာ္ အေတာ္ေလး စိတ္ပ်က္မိပါတယ္၊ အတန္းထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာေနတာကို နားလည္သူမ်ားရိွ သလို သေဘာမေပါက္သူမ်ားလဲ ရိွပါတယ္။ သို႕ ေသာ္ သူတို႕ အားလံုး ၏တူညီေသာ အခ်က္မွာ ဘာမွ ေမးျမန္းျခင္း မရိွ ပါဘူး။ ဘယ္သူရတယ္ ၊ ဘယ္သူကေတာ့ မရဘူး ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္း သိတယ္၊ ထို အခ်က္ကအ ေတြ႕အႀကံဳ အရ မွန္းဆခ်က္တခု ဆို ေသာ္လဲ အေတာ္ေလး ေသခ်ာသည့္ တြက္ခ်က္မႈ တစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းစြာ ယံုၾကည္ပါတယ္ ။ မသိတာ ကိုဘာလို႔ မေမးရတာလဲ၊

ေမးပါမ်ား စကားရဆိုေသာ အဆိုရိွခဲ့တယ္၊ ကေလးက အစသိတယ္။
ဆိုေရးရိွက ဆိုအပ္စြာ၊ မေျပာမၿပီး မတီးမျမည္၊ အစအစေသာ ျမန္မာ စကားပံု ေတြရိွေန လ်က္ႏွင့္ ျမန္မာ လူမ်ိဳးမ်ားက အေရးရိွက ေမးရန္၀န္ေလးတတ္တယ္ ။ အမွန္ေတာ့ ၿပီး ၿပီးေရာ ဆိုတာမ်ိဳးေတြ လုပ္ခ်င္တယ္ ။ ငယ္စဥ္ ကတည္းက ေက်ာင္းမွာ ေမးျမန္း မႈမ်ား မရိွ သေလာက္ေတြ႕ရတာကိုး ။ အခုမွ မဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္ ကိုညီလင္းဆက္အိမ္ေရာက္ရင္း စာအုပ္ တစ္အုပ္ ေတြ႕ လို႕ ခဏေလာက္ေကာက္ ဖက္လိုက္ေတာ့ ေဒါက္တာ လွေဘ ၏ စာအုပ္တစ္ အုပ္ျဖစ္ေန ပါတယ္ ။ ထိုထဲတြင္ ေရးသားခ်က္ တခုက " ကၽြန္ေတာ့ ေက်ာင္းမွာ ဆရာက ေျပာတဲ့ ေပါရာဏ ဆိုတာ ေရွးလူၾကီး သူမေတြေျပာတဲ့ စကားေတြကြ ဟု ဆိုျခင္းအား နားမလည္မိ ေ သး သို႕ေသာ္ ေမးျမန္းျခင္းလဲ မျပဳ၊ အဂၤလန္မွာဆိုလွ်င္ေတာ့ ေမးမွာ ေသခ်ာတယ္" ေနာက္ တေၾကာင္းက ေတာ့ " ျမန္မာ လူမ်ိဳးေတြက ဆရာေတြကို ခ်စ္၊ေၾကာက္၊ ရိုေသ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေၾကာက္ ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ရြံ႕ ဆိုတာေလးနဲ႕ အစားထိုးခ်င္တယ္ဗ်ာ၊ အမွန္ေတာ့ ဆရာေတြက ဘီလူး သရဲ ေတြမွ မဟုတ္တာ ဘာေၾကာက္ စရာ လိုမလဲ၊ ျဖစ္ျခင္း ျဖစ္ ကိုယ္က အမွားလုပ္မိမွာကို စိုးရြံ ရမွာ" ဟုေရးထားေလသည္။ ထို စကားစုမ်ားကို ေထာက္ျခင္းျဖင့္ ေရွး အစဥ္ အဆက္ ေမးျမန္းျခင္း(၀ါ) ေဆာတက တက္ျခင္းမ်ား လုပ္ရမည္ကို ကၽြန္ေတာ္ အပါ အ၀င္ ျမန္မာ ေတာ္ မ်ားမ်ား ကမလုပ္ျခင္ၾက ။ ေက်ာင္းဆိုလဲ ေက်ာင္း အေလ်ာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ငယ္ငယ္က မသိလဲ နားမလဲ ျပန္မေမး၊ မေမးဘဲ ၿမံဳေနေတာ့ ဘာမွ မတတ္ေတာ့။ ေကာင္းေသးလားဗ်ာ။ အမွန္ေတာ့ မေကာင္းတဲ့ အက်င့္ ဗ်။ တကယ္က ဆရာကို ေၾကာက္လို႕ မေမးရဲတာကနဲနဲ ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ကိုက ျပင္းၾကတာ၊ ငါသိပါတယ္၊ ဒါေလးမ်ား ငါရတာေပါ့ ၊ အဲဒီလို မူမမွန္တဲ့ ေတြးေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႕ လူမ်ိဳး ေတြ အရိုးစြဲ ေစတဲ့ ငယ္က်င့္ေလးေတြ။ ရံုးေတြမွာ လဲ ဒီလိုဘဲ၊ ကိုယ္မသိရင္ ေမးမယ္ မရိွဘူး၊ ပိုက္ဆံေလး နင္းကန္ေပးၿပီးျမန္ျမန္ရ ၿပီးေရာ အေခ်ာင္လိုက္၊ လိုက္ေတာ့ လာဘ္ ေပး လာဘ္ယူ ဆိုတာေတြ တိုးပြား၊ အမွန္ေတာ့ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့ အေၾကာင္း ၊ ဥပေဒ၊ စတဲ့ သိသင့္တာေတြကို မသိ မေလ့ လာလို႕ျဖစ္တာ၊ ေနာက္ဆံုး လူရာမ၀င္တဲ့ လူမ်ိဳးျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ ႏိုင္ငံတကာနဲ႕ ရင္ေဘာင္တန္းေတာ့မယ့္ အခ်ိန္မွာ ေၾကာက္သလိုလို ၊ ရြံ႕ သလိုလို လုပ္ေနလို႕ကေတာ့ ခံရမယ္ဘဲ၊
ေမးစရာရိွေမးေပါ့၊ သူလဲလူ ကိုယ္လဲလူဘဲ၊ အဲ တခ်က္သတိထားတတ္ရမွာ ကအေျခအေန နဲ႕ အခ်ိန္အခါကိုေတာ့ အနည္းငယ္ သတိျပဳ ရမယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ေျမာက္ေပးတိုင္း ဇြတ္မေမးနဲ႕ အရိုက္ခံရ လိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာ ပညာသင္တဲ့ အခါ၊ တစံုတခုကို စူးစမ္းတဲ့ အခါ၊ သိခ်င္တဲ့ အခါ ေတြမွာ ေမးျမန္းသင့္ ေမးျမန္း၊ ေလ့လာ သင့္တဲ့ အရမွာ ေလ့လာ ေစခ်င္တာပါ၊ အရာရာ ေလ်ာက္ေမးေနတာေတာ့ အားမေပးပါဘူး၊ ကိုယ္ေမးတဲ့ ေမးခြန္းဟာ ေၾကာင္း က်ိဳး ဆေလွ်ာ္ မႈ ရိွမရိွ ကိုယ့္ ဟာကိုယ္ ျပန္ေမးရပါတယ္။ ေျပာရရင္ ပို ရႈပ္ေထြးစရာ ရိွပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေမးပါ ျမန္းပါ။ ေဆးခန္းမွာလဲ ေမးပါ၊
ရုပ္ရွင္ရံုမွာလဲ ေမးပါ၊ ကားဂိတ္မွာေမးပါ၊ ရထားဘူတာမွာ ေမးပါ၊ ဟိုလူ႕ေမးပါ၊ ဒီလူ႕ေမးပါ၊ ရည္းစားကိုလဲ ေမးပါ ဟဲ ဟဲ မိန္းမယူခါ နီးလဲ ေမး ေနာ္။

my thought

10:13 AM

ဂေရာင္ေခ်ာင္ျခား စိတ္မတည္ ၿငိမ္ျဖစ္ေနပါသည္။ ေသာက္ျခင္း၊ သြားျခင္းမ်ား အလြန္မ်ားေန ေသာေၾကာင့္ ခဏ နားလိုက္ပါသည္။ အိမ္ကြင္း ပိတ္ထား သျဖင့္ အေ၀းကြင္း ထြက္ထြက္ ကန္ေနတာေတြ မ်ား ေနျခင္း၊ ရက္ဆက္ ဇိုးသမား ျဖစ္ေနျခင္း၊ အလုပ္ေတြ အဆင္မေျပ ျခင္း၊ - - - - ေလးႏွင့္ လည္းမေတြ႕ျခင္းေတြက စိတ္ေရာ လူကို ပါပင္ပန္းေနေစပါသည္။ ဘေလာက္ ျခင္းအား မလွည့္ႏိုင္ျဖစ္ေန ရသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ၈- ႏွစ္ေလာက္က ေရးကာ လက္စမသတ္ ရေသးသည့္ ၀တၳဳ တစ္ပုုဒ္အား လက္စသတ္ ကာ ဘေလာက္တင္ ရန္ ႀကိဳးပန္းေနသည္။ ျပန္ျပင္ေနတာေတြ မ်ားသည္။ လက္စသတ္ရန္ က်န္ေနေသး ေသာ မျခားလုပ္စရာမ်ား အား အတတ္ႏိုင္ဆံုး ျဖတ္ေနပါသည္။ ဘေလာက္ ျပဳလုပ္နည္း စာစုအားလည္း ပံုႏွိပ္ရန္ လုပ္ေနပါသည္။ ကူညီမည့္သူမ်ား အလိုရိွေန၏။ ေရွ႕ဆက္ ဘာေတြျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ ပါမည္။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္သည့္ အတိုင္းေနရပါမည္၊ မတတ္ႏိုင္၊ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ စဥ္းစားရင္း ဘာေတြလုပ္မိမွန္း မသိေတာ့ပါ။ ေကာင္း၏ (စိတ္ပ်က္ဖို႕) ၊ အခုတေလာ ႀကီးေဒၚႏြား ေက်ာင္းတာေတြဘဲ လုပ္ပါ သည္၊ ကိုယ့္ႏြား ကို မေမြးႏိုင္၊ ဘေလာက္ ႀကြလာ မိတ္သဟာ ခ်မ္းသာ ကိုယ္စိတ္ ျမဲ ေစေသာ္၀္ ။

9:56 AM

ကၽြန္ေတာ္တတို႕ က ပုဇြန္ေတာင္မွာ ေမြး၊ ပုဇြန္ေတာင္မွာဘဲ ႀကီးျပင္းလာခဲ့တဲ့သူပါ။ ကၽြန္ေတာ္ တို႕ ရပ္ကြက္ထဲမွာ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ့္ငါးႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ ကဆို ကုန္စံုဆိုင္ဆိုလို႕ ႏွစ္ဆိုင္သာ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အေတာ္ အသင့္ စံုတဲ့ စတိုးဆိုင္ေလး တခုေပၚ လာခဲ့ပါတယ္၊ " ေအာင္" စတိုးလို႕ ေခၚ ပါတယ္၊ တခုထဲသာ ရွိတဲ့ ဒီဆိုင္ေလးကို ရပ္ကြက္ထဲ က အားကိုးတႀကီး အားေပး ခဲ့တာ နွစ္တခ်ိဳ႕ၾကာ ျမင့္ခဲ့ပါတယ္၊ အဲဒီဆိုင္ကို တရုတ္ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္က ပိုင္ၿပီး သူတို႕မွာ သားသံုးေယာက္ရွိပါတယ္၊ အႀကီးဆံုးက ကိုေအာင္ေအာင္ ပါ၊

အလတ္ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ နာမည္ေမ့ ေနပါၿပီ၊ အဲ အငယ္ဆံုးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အေခၚ တီလံုး ေပါ့၊ သူက စက္ဘီး စီး အင္မတန္ ကၽြမ္းပါတယ္။ ငယ္ငယ္က BMX စက္ဘီးေတြ ေခတ္စားခ်ိန္ စတန္႕ အမ်ိဳးမ်ိဳး ထြင္စီးၾက တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၾကားမွာ တီလံုးက နာမည္ေက်ာ္ပါတယ္။ ခုဏ က ေျပာတဲ့ စတိုးဆိုင္ေလးကို မိဘေတြနဲ႕ အတူ သားအႀကီး ဆံုး ကို ေအာင္ေအာင္ ကပါ၀င္ ဦးစီးခဲ့ ပါတယ္။ သူ႕ ရဲ႕ ရုိးသား ႀကိဳးစား မႈေၾကာင့္ စတိုး ဆိုင္ေလးဟာ အေတာ္ေအာင္ ျမင္လာခဲ့ ပါတယ္။ မၾကာခင္မွာ ဘဲ ကိုေအာင္ေအာင္ရဲ႕ ညီ အလတ္ေလး က အေမရိကန္ ဗြီဇာ ေပါက္လို႕ အေမရိကန္ကို ထြက္သြား ခဲ့ပါတယ္။ ေအာင္ျမင္လာတဲ့ စတိုး ဆိုင္ေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ ဆိုင္ ႀကီးႀကီး တခု ဖြင့္ဖို႕ လိုအပ္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လမ္းမတမ္းေပၚမွာ ေနာက္ထပ္ စတိုးဆိုင္ ခပ္ႀကီးႀကီး တစ္ခုကို ေအာင္ ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႕ ဘဲထပ္ဖြင့္ လိုက္ပါတယ္။ လမ္းထဲက ဆိုင္ကို မိဘေတြဦးစီးၿပီး၊ လမ္းထိပ္ ဆိုင္ကို ေတာ့ ကို ေအာင္ေအာင္ကဘဲဦးေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ တႏွစ္ေက်ာ္ ေလာက္ အၾကာမွာ သူ႕ညီ အငယ္ဆံုးတီလံုးပါ အေမရိကား ကို လိုက္သြား ခဲ့ေတာ့ တကယ္ကို ဘဲကို ေအာင္ တစ္ေယာက္ စီးပြားေရးကို ထိထိ မိမိ တစ္ေယာက္ထဲ လုပ္ရပါေတာ့တယ္။ ဆိုင္ေကာင္းေကာင္း ရွားေန တဲ့ အခ်ိန္၊ ေရႊ လြန္းပ်ံ တို႕ ပန္းသီး တို႕ နဲ႕ အၿပိဳင္ ပုဇြန္ေတာင္ မွာ ေတာ့ ေအာင္စတိုးက အေတာ္ေလး ေအာင္ျမင္ခဲ့ ပါတယ္။ မ်ား မၾကာခင္မွာ ဘဲေရႊ ဘံုသာ လမ္းနဲ႕ အေနာ္ရထာ လမ္းေထာင့္က ပင္လံုထိပ္ထား တိုက္ အသစ္ရဲ႕ ေအာက္ဆံုးမွာ ေနာက္ ထပ္ ေအာင္ စတိုးဆိုင္ ခြဲကို လူအင္အား မ်ားစြာနဲ႕ ထပ္မံ ဖြင့္လာတဲ့ အထိ ေအာင္ျမင္ခဲ့ ပါတယ္။ လူကလဲ ငယ္ ၊ စီးပြားေရးကလဲ ေအာင္ျမင္ေလ ေတာ့တျခား ေသာ ကိစၥမ်ား စြာဟာ ေလာက သဘာ၀အတိုင္း ကို ေအာင့္ ကို ပုတ္ခတ္လာခဲ့ပါတယ္။ အေနအထိုင္ ရုိးသား သိမ္ေမြ႕ၿပီး၊ အေသာက္ အစားကင္းတာကေတာ့ ကိုေအာင္ေအာင္ရဲ႕ ပင္ကို စရိုက္ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တခုေသာ အေၾကာင္း တစံု တရာေၾကာင့္ ကိုေအာင္ေအာင္ ဟာ ေအာင္ စတိုးကို စြန္႕ခြာသြား ၿပီး ႏွစ္ အေတာ္ၾကာ ေပ်ာက္သြား ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေတြ႕တဲ့ အခါမွာ ေတာ့ တည္ၿငိမ္ ေအးျခမ္းတဲ့ ရင့္ၾကက္မႈ သ႑န္ ေပၚ လြင္ေနတဲ့ ဦးဇင္းတပါး၊ ေျဖး ညွင္းညင္သာစြာ သတိတရား ကို ၿမဲထားလ်က္ ဆြမ္း ခံၾကြေနတဲ့ ပံုနဲ႕ပါ။ ကို ေအာင္ ေအာင္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး၊ ဘုရား သားေတာ္ သာသနာ့ ၀န္ထမ္း ဦးဥတၱမ သာရ ျဖစ္ေနပါၿပီ၊ ထံုးစံအတိုင္း ၿငိမ္သက္လြန္းတဲ့ သူ႕ ဟန္ပန္နဲ႕ ၾကည္ညိဳ ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ သိခၤါေတြေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္အနည္း ငယ္ အတြင္း ဆရာေတာ္ေလးဟာ ေလာကရဲ႕ လြတ္ေျမာက္ရာ၊ ဒုကၡတို႕ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ၊ ကို လူအမ်ားအား ဘုရားတရားေတာ္နဲ႕ အညီ သြန္သင္လမ္း ညႊန္ေပးေနတဲ့ တရား ေရ ေအးတိုက္ ေကၽြးရာ ဆရာေတာ္ တပါးျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ မေန႕က ကၽြန္ေတာ္ ေရႊတဂံုဘုရား သြားဖူးပါတယ္။ ေျမာက္ဘက္မုဒ္နား ကတေစာင္းတခုက ေၾကာ္ျငာ ကို လူေတြ ၀ိုင္းအံု ၾကည့္ ေနတာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္သြားၾကည့္တဲ့ အခါ ဆူနာမီ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမသာရ ရယ္လို႕ ထင္ရွားေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့ကိုေအာင္ေအာင္ ကို ဘုန္းေတာ္ႀကီးဟန္ အျပည့္အ၀ သိခၤါ သီလ၊ ပညာ ျပည့္စံုတဲ့ ဟန္နဲ႕ ၾကည္ညိဳဖြယ္ေတြ႕မိလိုက္ပါေတာ့တယ္၊
အခုဆို ဆရာေတာ္ရဲ႕ မိခင္အပါအ၀င္ ညီ အကိုေတြ အားလံုး အေမရိကားေရာက္ကာ ေအာင္ျမင္ေနၾကပါၿပီ၊ လူ႕ဘ၀ တုန္းက လဲ ေအာင္ျမင္တဲ့ စီးပြားေရးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေအာင္စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သလို၊ ေအာင္ျမင္မႈေတြကို လက္လႊတ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ စြန္႕လႊတ္မႈကို တရား အျဖစ္ျမင္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္ ဟာ ၊ သာသနာ့ ေဘာင္မွာလဲ ေအာင္ျမင္ တဲ့ ရဟန္းတပါး ျဖစ္ကာ ေနာင္မွာလဲ လူအမ်ားကို ဘ၀ ဒုကၡေတြက လြတ္လမ္း ဦးေဆာင္လမ္း ျပေပးႏိုင္ လိမ့္မယ္ လို႕ ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္ေနပါတယ္။

12:00 PM

ဒီေန႕ေတာ့ ကိုရဲ စကၤာပူကေန ပို႕လိုက္တဲ့ ေမးထဲ ကစားခ်င္စရာ ေလးကို မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ သံုးေဆာင္ပါဗ်ိဳ႕။

အားလုံးအတြက္...ကိုရဲ..ေၾကာ္ေသာ...ၾကက္ဥထမင္းေက်ာ္.....

ဒီေန႔ေတာ့..SG မွာ..အလုပ္ရွာရင္...သတိထားရမယ့္...Talkie ေလးေတြကိုေရးမယ္စဥ္းစားေနတုန္း...ဗိုက္ဆာတာနဲ႕....
ဲျပီးေတာ့....ဟင္းခ်က္တဲ့ၾကြက္ရုပ္ရွင္ၾကည္႔ျပီးအားက်ေနတာနဲ႕.. ..
၁) ထမင္းတည္
၂) ထမင္းက်က္ခါနီး၊ ဆား၊ဆီ၊ၾကက္ဥ (၃)လုံး(ညေနအတြက္နဲနဲပိုထားတာ) အသင့္ျပင္ထား
၃) ထမင္းအေအးခံျပီး ဒယ္ဒယ္နဲ႕ဆီသတ္
၄) ဆားကေလးကိုသင့္ေအာင္ျဖဴးျပီး၊သမေအာင္ေမြျပီး...ေၾကာ္တဲ့ေနရာမွာ..နဲနဲေလးဂ်ဳိးရေအာင္လဲအပူနဲနဲပ ိုျပီးလုပ္....
၅) မွတ္တမ္းဓာတ္ပံုေလးလဲရိုက္...(သူမ်ားေတြကိုအခုလိုၾကြားလို႕ရတာေပါ့....)
၆) အေျငာ္ေငြ႕ေတြကို...Exaust Fan နဲ႔မႈတ္ထုတ္အျပီး၊ ပူပူေႏြးေႏြး..ၾကက္ဥထမင္းေက်ာ္ေလးကို...ပန္ကန္ထဲကိုေသေသသပ္သပ္ထည္႔လိုက္တဲ့အခါ...

ၾကြက္ရုပ္ရွင္ထဲက...ၾကြက္ေလးကို..ငါလဲမင္းခ်က္သေလာက္ေတာ့...ရပ ါတယ္ကြာ.. ဆိုတဲ့အျပဳံးေတြနဲ႕ျပဳံးျပလို႔ရျပီေပါ့......

Anybody Can Cook !!!!

စားစရာ

11:48 AM

If there is mortal, there must be immortal.
if there is birth, there is death.
if there is poor, there is rich.
if there is dispossession, there is possession.

8:01 PM

ဒီအေခြေကာင္းတယ္ကြာ မင္းနားေထာင္ၿပီး ၿပီလား။
ေအး- ဒါေပမယ့္ ငါက တက္ကႏိုေတြ ပိုၾကိဳက္တာကြ။
ဒါေတြက ရက္ပ္ မဟုတ္ဘူး၊ ဟစ္ေဟာ့ေတြကြ၊ ငါေတာ့ၾကိဳက္တယ္။ လိုက္ဆိုၾကည့္ ၊
ဟာကြာ မင္းတို႕ ဟာေတြ ကို ငါေတာ့ ခံစားလို႕မရဘူး။
ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ဒီေကာင္ ကဘယ္ေတာ့မွ အျမင္မတူ၊ သို႕ေသာ္လဲ သီခ်င္းေတြၾကိဳက္တာေတာ့ တူသည္။ အခုလဲ တကၠသိုလ္ စိန္ရတု ပြဲရိွလို႕ ဒီေကာင္ေတြ အဖြား ၿခံမွာ လာအိပ္ၾကတာျဖစ္သည္။
ဟိုေကာင္ ေအဘီစီ မလာေသးဘူးလား။

ေအး လာ မယ္တဲ့ သူႈ႕ အေဖဆူေနလို႕တဲ့၊ ရက္ပါ ပုညေတာ့ ငါတို႕ သြားေခၚ မယ္။
သြားမယ္ေလ ဒါဆို။
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဖိုးေနေခၚ သူငယ္ခ်င္းတို႕ရက္ပါ ပုည ရွိရာ ဗိုလ္တေထာင္ သို႕ ကားငွား ၿပီးထြက္လာ ခဲ့ လိုက္သည္။ တကယ္ဆို ပြဲႏွင့္ ပိုနီးသည့္ လွည္းတန္းက သူတို႕အိမ္မွာ ေနရင္ ပိုလြတ္ လပ္သည္။ ဒါေပမယ့္ သူကမေတြက ၆ မိုင္ခြဲ ကိုဘဲ လာေနေစခ်င္ လို႕သာ အခု ေရာက္ေနရ ျခင္းျဖစ္သည္။
ေရာက္ၿပီ - ဗိုလ္တေထာင္ - ကားခက ၂၅၀ သာေပးရေသးသည့္ အခ်ိန္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဟိုသြား ဒီစားႏွင့္ တေန႕ ကို ၃၀၀၀ ေလာက္ကုန္သည္။ ခုလဲ ပိုက္ ပိုက္ သိပ္မရွိ။ ပုည ႏွင့္ ေတြ႕ေတာ့ အာရေက ေလးမ်ား ဖန္လာရန္ ေျပာရသည္။ သူ႕မွာ ၈၀၀၀ ေက်ာ္ရိွတာ ဆိုေတာ့ မဆိုး၊ ေယာက္လမ္း ဘက္ ေလွ်ာက္ပတ္ ၿပီး ေနာက္ လွည္းတန္းတြင္ ေအဘီစီႏွင့္ ေတြ႕သည္။
ငါေတာ့ တညေလာက္ဘဲ ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္၊ ဖားသားၾကီး ပြားေနတယ္ကြ။
လာပါကြာ- တညလဲ တညေပါ့၊ ဟိုေကာင္ ပုညမွာ သီခ်င္းေခြ အသစ္ေတြရွိတယ္၊ ပါလာတယ္ကြ
ေအး - ငါလဲနားေထာင္ ခ်င္တယ္၊
မင္းက လဲငါၾကည့္ ေနတယ္၊ ေျပာေတာ့ ရက္ပါ။ ၀တ္တာက underground နဲ႕ ေဘာင္းဘီ အက်ပ္။
ဟား ဟား။
ေအဘီစီ ဆိုသည္မွာ သူေနေသာ ေနရာကို အစြဲဲျပဳ ကာကၽြန္ေတာ္တို႕ ေခၚတာျဖစ္သည္။ သူ႕ အမည္က ဟိန္းေဇာ္ဟန္။ တေက်ာင္းထဲ ကမဟုတ္ ၾကေပမယ့္ ၀ါသနာ တူေတြမို႕ စုမိေနတာျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ညေနေလာက္မွာ ဖိုးေနတို႕ အဖြား အိမ္ျပန္ေရာက္လာ သည္။ သူတို႕ ၿခံက က်ယ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မွာ လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ေနလိုသျဖင့္ အိမ္ ၾကီးထဲမွာ မေနလို၊ ဒါေၾကာင့္ ဂိုေထာင္ အေပၚက အခန္း ၾကီးမွာ သြားေနၾကသည္။ ဂိုေထာင္ အေပၚ ေပမယ့္ အဲယား ကြန္းပါသည့္ အခန္း ျဖစ္ကာ ကုတင္ ႏွစ္လံုး ရိွသည္။ ေရ ခ်ိဳးခန္း အိမ္သာ ပါသည္။ ဒီေတာ့ ဂြတ္ထ ဂြတ္ထ ေကာင္း ေလစြ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေရ ခ်ိဳးၾကသည္။ ည ၇ နာရီေလာက္မွာ ေတာ့ ဖိုးေန အမေတြႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တကၠသိုလ္ စိန္ရတု က်င္း ပရာေက်ာင္း ထဲသို႕သြား ၾကေလသည္။ မုန္႕ေတြစား ၊ ျမားပစ္။ ေကာင္မေလး ေတြ ၊ မမ ေတြကို လိုက္ၾကည့္ ႏွင့္ ည ၉ နာရီ ခြဲသာသာ ေလာက္ အိမ္ ျပန္ လာၾကသည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဖဲရိုက္ ၾကသည္။ သီခ်င္းနားေထာင္ၾက သည္။ ပုညက လဲ သူ႕ အေခြသစ္ေတြကို ထုတ္ၾကြား၊ ေအဘီစီကလဲ သူၾကိဳက္တဲ့ အေခြေတြကို အလစ္သုတ္ရန္ စီစဥ္ေန၏။ ၁၂ နညရီ ေက်ာ္ ေလာက္မွာ ဗိုက္ဆာလာကာ ဖိုးေန၏ အမ ေတြကို သြားႏိုး၊ ထမင္းထေၾကာ္ခိုင္း ႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ၾကေလ သည္။ မညည္းမျငဴ ထလုပ္ ေပးေသာ ထိုသံုးေယာက္လံုးေသာ အမ ေတြကို တကယ္ေလးစားမိသည္။ ထို႕ေနာက္ေတာ့ ၂ နာရီလဲ ထိုးေတာ့မည္။ အိပ္ ဖို႕ လုပ္ေတာ့ ကုတင္က ႏွစ္လံုး လူက ေလး ေယာက္၊ ႏွစ္ေယာက္ေတာ့ ဆင္း အိပ္ရမည္။ ကၽြန္ေတာ္ က ေအာက္မွာ အိပ္မယ္ဆိုေတာ ့ ဖိုးေနကလဲ ေအာက္၊ ေအဘီစီက လဲ ေအာက္ ျဖစ္ သြားသည္။ ပုည တစ္ေကာင္သာ ကုတင္ေပၚတက္ အိပ္ ေလသည္။ မီး မွိတ္လိုက္၏။ ၿခံထဲတြင္ ထြန္းထားေသာ မီးေရာင္ လဲ့လဲ့ သာ အခန္းထဲ အနည္းငယ္ ထိုး၀င္ေန၏။
ေအာက္တိုဘာလား ဒီဇင္ဘာလား မမွတ္မိ၊ ေဆာင္းေတာ့့၀င္ေနၿပီ။ သစ္ပင္ ၀ါးပင္ေတြရိွ သျဖင့္ ခ်မ္းလွသည္။ အားလံုး တိုးေ၀ွ႕ကာ အိပ္ေနလိုက္သည္။ ဘာလို အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ မသိ ၊ အသံတသံၾကား လို႕ႏိုးလာေလသည္။ ဘယ္သူမွေတာ့ မေတြ႕၊ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ ျဖစ္သည္။ အရိပ္လိုလို လႈပ္ရွားမႈ တစ္ခုကို ျမင္ လိုက္၏။ ပုည အေပါ့သြားေနတာ ျဖစ္မည္ ဟုေတြးကာ ျပန္အိပ္ေနလိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္ ေျခသံၾကား သျဖင့္ မ်က္လံုး ဖြင့္ၾကည့္ လိုက္ေသာ အခါ လြတ္ေနေသာ ကုတင္နားတြင္ လူတေယာက္ ပုဆိုးျဖန္႕ ၀တ္တာေတြ႕လိုက္သည္ ထို႕ေနာက္ ထိုလူသည္ ထိုကုတင္ေပၚသို႕ ၀င္ အိပ္ေန၏။ ကၽြန္ေတာ္ ထင္တာ ေအာက္ မွ ဖိုးေနတို႕ အိမ္က အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ ထင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ မ်က္လံုးေၾကာင္သြား သျဖင့္ ငါလဲ အေပါ့ သြားမယ္ ဟု ဆိုကာ ထလိုက္မိ၏။
မီးေရာင္ လဲ့လဲ့ ေအာက္တြင္ အားလံုး အတံုး အရံုး အိပ္ေနတာ ေတြ႕ သည္။ သို႕ ေသာ္ ခုဏက လူ လံုး၀မရိွ၊ ၾကက္ သိန္းမ်ား ထသြားမိသည္။ ထို အခ်ိန္တြင္ ၾကားေနရေသာ ၀ါးရံုပင္ ကို ေလတိုးသံမ်ားက ကၽြန္ေတာ့္ ကို ပိုမို ေျခာက္ ျခားေစခဲ့ သည္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ အထိန္႕ တလန္႕ျဖင့္ ေစာင္ကို ေခါင္းမီး ၿခံဳကာ ျပန္ အိပ္ေန လိုက္သည္။ သို႕ေသာ္ တညလံုးေ ကာင္းေကာင္း အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့။ မနက္ေရာက္ေသာ အခါ။ ေအဘီစီက မင္းဟာက ဟုတ္ရဲ႕လားကြာ ၊ဟု ေျပာေလသည္.။
ဖိုးေနကေတာ့ ဟုတ္သည္ဟု ၀င္ေရာက္ ေထာက္ခံသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေတာ့ ဒီအခန္းတြင္ အရင္ကသူ႕အိမ္က အလုပ္သမားေလးတစ္ ေယာက္ဖ်ားရင္ ဆံုးသြားခဲ့ ဘူးေၾကာင္း ၊ တခါတေလတြင္ အိမ္သားတခ်ိဳ႕ သည္ ထိုသို႕ အျဖစ္မ်ား မၾကာ မၾကာ ၾကံဳေလ့ရွိေၾကာင္း၊ ဒါေပမယ့္ ဘာမွေတာ့ ဆိုးဆိုး ၇ြားရြားျဖစ္ မႈ အရိွေၾကာင္းေျပာေလသည္။ သူ႕အဖြားမွာလဲ ပုရိတ္မ်ား ရြက္ဖတ္ အလႈဴ အတန္း လုပ္ေပးေပ မယ့္ သိပ္ေတာ့ ထူးမလာေၾကာင္းေျပာ၏။ ကၽြန္ေတာ္ တို႕လဲ အဲဒီေန႕က စကာ ထိုအိမ္တြင္ ဆက္ မအိပ္ရန္ ဆံုးျဖတ္ လိုက္ေတာ့ေလသည္။
ေအဘီစီ ဟု အမည္တြင္သည့္ သူငယ္ခ်င္း ဟိန္းေဇာ္ တေယာက္ေရာ ၊ ပုညပါ အခုဆို ဘ၀တပါးသို႕ ကူးေျပာင္းသြားခဲ့ပါၿပီ၊ ဟိန္းေဇာ္ကေတာ့ သူျဖစ္ခ်င္တဲ့ ရက္ပါ အဆိုေတာ္ ဘ၀ကို ေရာက္ကာ ေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီး၊ ပုညကေတာ့ ေစစီးစြာ လူ႕ေလာကကို စြန္႕ခြာသြားခဲ့ေလသည္။ သူငယ္ ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ကို းဒီပို႕ ေလး ေရးရင္း ဆုေတာင္းပါတယ္ကြာ။ မင္းတို႕ ေကာင္းရာ ဘံုဘ၀ေရာက္ၾကပါေစ။

ထူးထူးဆန္းဆန္း

2:10 PM

မိုးေတြ တရေဟာ ရြာခ်ေနသည္။ အဲဒီေန႕ညေန ကို ေတာ့ အထိတ္ တလန္႕ႏွင့္အမွတ္ ရခဲ့ရ ပါသည္။ ဘယ္လိုပါ လိမ့္။
ႏွစ္ေတြေတာင္အေတာ္ ၾကာသြားခဲ့ ၿပီ၊ သူမနဲ႕ ညေန တစ္ခု၊ ရယ္စရာလဲ ေကာင္း ၊ အင္း စိတ္ညစ္စရာ လဲ ေကာင္း။ ကဲ ဗ်ာ ေျပာခ်လိုက္ ေတာ့မယ္။ သူနဲ႕ေပါ့

သူဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ႕ အရင္းႏွီးဆံုး ႏွစ္လံုးသား ေလးတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့သူေလး။ သူေလးနဲ႕ မွတ္မွတ္ ထင္ထင္ အရာ ေပါင္းမ်ားစြာ ထဲက အဲဒီေန႕က အေၾကာင္းကို တခါတရံ သတိရတတ္ေလ့ ရွိတယ္။ တကယ္ ဗ်ာ မိုးေတြတရ ေဟာ ရြာတာ က ျပန္ စၾကတာ ေပါ့။
တညေနလံုး သဲေနတဲ့ မိုးက ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သူ႕ကို ၾကာၾကာ ေတြ႕ ျဖစ္ဖို႕ အေၾကာင္း ျပ ခ်က္ အျဖစ္ အဲဒီေန႕ က ေပ်ာ္ ရႊင္ စြာ ကၽြန္ေတာ္ အသံုးျပဳ ခဲ့ မိပါ သည္။ သူမႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ တာေမြပလာ ဇာတြင္ ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္ ၊ မုန္႕စားႏွင့္ ေတာ္ ေတာ္ အခ်ိန္ ျဖဳန္းပစ္ခဲ့ လိုက္ျခင္းျဖင့္ နာရီ လက္တံ တခ်ိဳ႕ ၏ တြားသြားမႈ အား ေခတၱ လစ္လွ်ဴ ရႈ ထားပစ္ ခဲ့မိသည္။
အခ်ိန္ ဆိုတဲ့ သေကာင့္ သားက အေမွာင္ ႏွင့္ ပူးေပါင္း လာေသာ အခါ သူမကို စိုးရိမ္ စိတ္မ်ား ေမြးဖြား ေပး ခဲ့ေလသည္။
စိုးရိမ္ စိတ္က ထြက္က်လာတဲ့ ေနာက္က်ရင္ ေတာ့ အဆူ ခံရေတာ့ မွာဘဲ ဟု ေရရြက္ ျခင္းျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္အား အိမ္ ျပန္ ပို႕ရန္ အခ်က္ျပ လာေလ၏။ တကယ္ ပင္ ေမွာင္ေနသည္။ ၆ နာရီ ၃၀ ေလာက္ရွၿပီ။ မိုးေရေတြ သြန္ ခ်ခဲ့ ျခင္းကို မၿမိဳ ႏိုင္ရွာ သည့္ လမ္းေဘး ေရေျမာင္းမ်ား ၏ အန္ဖတ္မ်ား တေလ်ာက္ သူမ ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ျဖတ္လာ ခဲ့ရင္း ကား တစ္စီး ငွား လိုက္ခဲ့ သည္။
ဘယ္ကိုလဲ
ေက်ာက္ ကုန္းဘက္
၅၀၀ ေပးရမယ္
ဟာဗ်ာ ဒီဘက္ကျဖတ္သြားရင္ နီးနီးေလး ၃၅၀ ထား
မရဘူး ငါ့ညီရ ဆီေစ်းေတြကတက္ ေနတာ
(အၿမဲတမ္းညည္းေလ့ ရွိ သည့္ကားသမားစကား)
အင္းေလ အသြားအျပန္ယူမယ္၊ ၿပီးရင္ ပုဇြန္ေတာင္ပို႕ ေပး ၅၀၀ ယူလိုက္
အာ
ကားသမား နဲနဲ ဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္သြားသည္။
၅၀ ေလာက္ ပိုေပး
ေကာင္မေလးမ်ား ေရွ႕တြင္ ေငြေရးေၾကးေရး အတြက္ မျငင္းတတ္ သည့္ လူငယ္ သဘာ၀ အေလ်ာက္ သေဘာထားႀကီး စြာ ျဖင့္ ၅၀ပို ေပးလိုက္သည္။
ကားေပၚ ေရာက္ ေတာ့ မွ ႏွစ္ေယာက္သားကိုယ့္ ပံု ကိုယ္ ျပန္ၾကည့္မိသည္။ ႏွစ္ေယာက္လံုး မိုးေတြ စိုလို႕၊
ခိုက္ခိုက္တုန္ ေနေသာ ေအးစက္စက္ သူ႕လက္ ဖ၀ါးေလး အား အသာအယာ ဆုတ္ကိုင္ ထားရင္း သူမ ရဲ႕ ဦးခါင္း ေလး အားရင္ ခြင္ထဲ ထည့္ကာ တြန္႕လိတ္ကာ ရႊဲ စို ေနသည့္ သူမ၏ ဆံႏြယ္ မ်ားကို လဲ ပါးျဖင့္ ကပ္ကာ တယုတယ- - - - -
"ဘုန္း"
ဘာသံမွန္း မသိ သျဖင့္ ရုတ္ တရက္ လန္႕ သြားသည္။ အသံကေတာ့ ေဘးက လာတာဘဲ ေနာက္လွည့္ ၾကည့္လိုက္ ေတာ့ လဲ ဘာမွ မဟုတ္။ ခဏ ေနေတာ့ စူပါ၀မ္းရွိရာ နားမွ မီးပိဳင့္ေရာက္ လာသည္။ တာေမြ သခ်ိဳင္း ကို ဖ်က္ ထားေသာ ေျမ ကြက္ လပ္ႀကီးမွ ေလေအး ေအးမ်ားက စိမ္းစိမ္း ၾကီး တိုက္ ခတ္လာ သည္။ ပိုင့္မိ လို႕ ရပ္ ထားေသာ ကၽြန္ေတာ္ တို႕ ကား၊ သူမေဘးမွ တခါးသည္ ရုတ္တရက္ ပြင့္ သြားသည္။
ႏွစ္ေယာက္သား ၾကက္ေသေသ ၿပီးေငး မိေန၏။
"ဘုန္း"
မီးလဲ စိမ္းေရာ အလိုလို ျပန္ ပိတ္ သြားေလသည္။ ေဟ့လူ ေဟ့လူ ဒါ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ။
ကားသမားက ဗိုလ္ ေအာင္ဒင္ ၿပံဳး ၿပံဳး ျပရင္း
ဂ်က္ မက်တာ ပါ၊ စိတ္မပူပါနဲ႕
ကၽြန္ေတာ္လဲ ယံုသလိုလိုရွိတာႏွင့္သူမကို ကၽြန္ေတာ့္နားပိုၿပီးနီးနီးကပ္ ကပ္ ဆြဲ ထားလိုက္၏။ ဟိေပ်ာ္လိုက္တာ။ ေပ်ာ္ လို႕ မဆံုးပါဘူး ဒီတခါက်ေတာ့ ကားသြားေနရင္း တခါးက ပြင့္လိုက္ ပိတ္လိုက္၊ ကၽြန္ေတာ့ ဘက္ က ပြင့္လိုက္ ၊ ေရွ႕ ခန္း ကပြင့္လိုက္ႏွင့္၊
အား - - - ေၾကာက္ တယ္ ၊ ကို - - ဘာျဖစ္တာလဲ လုပ္ဦး
သူမအလန္႕ တၾကား ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖက္ရင္း မ်က္ စိမွိတ္ ၿပီး ဇြတ္ ေအာ္ေနသည္။
အစ္ကို ကားရပ္လိုက္ပါ။
ေယာက်ား တစ္ေယာက္တြင္ ရွိရမည့္ အသံထက္ ပိုမို မာေၾကာေသာ ေလသံျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္း ဆိုလိုက္သည္။
ေကာင္မေလးက ေၾကာက္ေနၿပီ မဟုတ္လား၊ အားကိုးစရာ ကိုယ္ဘဲရွိ၊ အဲဒီလို ေပါခ်ာခ်ာ အသိေတြကလဲ ခါင္းထဲ မၾကာမၾကာ ၀င္လာ၏။
ကားရပ္လိုက္ သည္ ၊ ရပ္လိုက္သည့္ ေနရာ ကလူေရာ ကားပါရွင္းေန ေလသည္။
ေျပာပါဦး ဗ်ာ ဒါဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ၊ ခ်က္ မက် တာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
ကားသမား မ်က္ႏွာ မေကာင္းစြာ ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကို ေသ အခ်ာ ၾကည့္ ေလသည္။
ဒီလိုပါကြာ ၊ ငါ့ ကားက သရဲရွိတယ္
ဗ်ာ - - -
သရဲ ၊ လမ္းကေမွာင္ ေန ၊ကား က လဲေၾကာင္ ေနၿပီ၊ ေနာက္ေတာ့ သရဲတဲ့၊ အမေလးဗ်ာ ဒြတ္ခ
ဒါေပမယ့္ မေၾကာက္ပါနဲ႕ ငါ့တူရယ္၊ ဘာမွ မျဖစ္ေစရ ပါဘူး၊ မင္းတို႕ကို အိမ္တိုင္ ရာေရာက္ လိုက္ပို႕ ေပးပါ့မယ္။
ဟာဗ်ာ ေၾကာက္စရာႀကီး၊ ကၽြန္ေတာ္က သိပ္ေၾကာက္တာ မဟုတ္ဘူး ၊ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ ေကာင္မေလး ေၾကာက္ေနၿပီဗ်
တကယ္ပါ ငါ့တူရာ - ဘာမွ မျဖစ္ေစရဘူး၊ ဦးေလးေျပာ ေပးမယ္
ဘယ္လိုေျပာမွာလဲ
ကဲ - အခု မင္းတို႕ ေရွ႕မွာ ေျပာမယ္ - ေအာင္ေမာင္းေရ ၊ မင္းမေနာက္နဲ႕ ကြာ၊ ကားဆြဲ မေကာင္းရတဲ့ အထဲ၊ မင္းေနာက္ ထပ္ စေနရင္ ငါလဲ ငတ္ မင္းလဲ ေမာင္းထုတ္ခံရမယ္ေနာ္၊ မလုပ္နဲ႕ ေတာ့
အင္- -ဒီလိုေျပာလို႕ ရလား
ရတာေပါ့
သူက သေဘာတူတယ္လဲ မေျပာဘူး
ဟယ္ ေျပာမလားကိုယ္ရဲ႕ ေတာ္ပါေတာ့
သူမ ၀င္ေျပာလာသည္။
မင္းေၾကာက္ေနလား
အင္းနဲနဲေတာ့ လန္႕တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္က်ေနရင္ အိမ္က ပိုဆိုးတယ္
ေအးေလ ကားလဲ ထပ္ရဖို႕ မလြယ္ဘူး သြားမယ္ကြာ ၊ ကိုယ္ တေယာက္လံုးရွိတယ္ မေၾကာက္နဲ႕ေနာ္
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကားဆက္ထြက္လာလိုက္သည္။ ၅မိနစ္ေလာက္ အၾကာမွာ သူမတို႕ ၿခံရွိရာလမ္းထိပ္ကိုေရာက္ လာ၏။
သြားေတာ့ေလ ေနာက္က်ေနၿပီ
ဟင့္အင္း ၊ ၿခံ၀နားလိုက္ပို႕ေပး
ဟာ - - ကားသံၾကားရင္ မင္းအိမ္က သိကုန္မယ္ေလ
ေအးေလ- ကားဒီမွာ ခဏေစာင့္ခိုင္းထား- လမ္းေလွ်ာက္ လိုက္ပို႕
ဘုရား ဘုရား - သူတို႕ ၿခံကိုေရာက္ ဖို႕ ကမီတာ ၃၀၀ နီးပါး လိုေသးသလို လမ္းေလး တခုလဲ ေကြ႕ရဦး မည္။ မီးကေမွာင္ေမွာင္၊ မိုးက စိုစို- ဒြတ္ ခ ဒြတ္ခ
တတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ မဖက္လိုက္ေတာ့ မိုက္ဖက္ ပါရဦးမွာ ေပါ့
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကားသမားကို ေစာင့္ခိုင္းၿပီးလိုက္ပို႕ရန္ ဆင္းလိုက္ခဲ့သည္။
သစ္ပင္ႀကီးေတြအုပ္ဆိုင္း ဆိုင္း၊ ခုေနမ်ား သရဲမ်ားအပင္ေပၚက ဆင္း လာ လို႕ကေတာ့ ၊ အင္းေတြးရင္း ေတြးရင္း ေခၽြး ေလးေတြ စို႕လာ၏။
ေရာက္ပါၿပီ၊ သူမလဲ ေခ်ာ ေမာစြာ အိမ္ေရာက္ေလၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ မွာကား - - -
ေျပး - - -
ေခါင္းထဲ ၀င္လာတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ အတိုင္း သုတ္ေျခတင္ လွည့္ေျပး လိုက္ေတာ့သည္။ ဘာကိုမွ မၾကည့္ ကၽြန္ေတာ့ ေရွ႕ကနီးစပ္ရာေတြသာၾကည့္ရင္း ေျပးလိုက္မိသည္။
ကားေပၚ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေခၽြးေတြလဲ ရႊဲ၊ ေမာလိုက္တာလဲ အရမ္းဘဲ။
ကားျပန္ထြက္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ တေယာက္ထဲ ေနာက္ခန္းမွာ၊ ေၾကာက္တာေတာ့ ေၾကာက္ေနမိသည္။
သို႕ ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ေရာက္သည္ အထိ ဘာမွ ထပ္မျဖစ္ေတာ့။
ကားသမားေျပာ တာကေတာ့ ဒီကားကို အရင္တံုးကေမာင္းတဲ့ ဒရုိင္ဘာ သည္ကားေပၚ တြင္ပင္ အရက္မူးလြန္ကာ အိပ္ပ်ာ္ သြားရင္း မနက္မွာ အေအးမိကာ ႏွလံုးရပ္ေသဆံုးသြားေၾကာင္း ေျပာေလ၏။ ဘယ္လိုမွ လဲ ေျပာလို႕ မရ ကားနားသာ အၿမဲ လိုက္ေနေလ့ရွိေၾကာင္း၊ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းသူလဲ သနား သျဖင့္ ေမာင္းမထုတ္ဘဲ ဒီလိုေနခဲ့ေၾကာင္း လမ္းတြင္ ရွည္ လ်ားစြာ ရွင္းျပေလသည္။ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္အဲဒီေန႕ ညေနသည္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတပိုင္း ထိတ္လန္႕မႈ တခုႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ အေတြးထဲ ေရာႏွာ ေပ်ာ္ ၀င္ခဲ့ ရ ေလေတာ့သည္။

ထူးထူးဆန္းဆန္း

12:50 PM

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ျမန္မာလို ေရးတဲ့ ဘေလာက္တစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္ ဖန္တီးထား သူတေယာက္ မို႕ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ ျမန္မာ ဘေလာက္ဂါ လို႕ ခံယူထားတဲ့ သူပါ။

ကၽြန္ေတာ့္ လို ခံယူ ထားတဲ့ သူေတြ ရွိတဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္း ကို ျမန္မာဘေလာက္ ဂါ ေတြရွိရာ အသိုင္း အ၀ိုင္း အျဖစ္လဲ မွတ္ယူ ထား ၾက ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဘေလာက္ေရး တယ္။ အဲဒီအရာ ဟာ အင္တာနက္လို႕ ေခၚတဲ့ စည္း၀ိုင္းထဲ မွာ ရွင္သန္ေနတဲ့ ဘ၀ တစ္ခုပါဘဲ။ အင္တာနက္ရဲ႕ ပါ၀ါေတြျဖစ္တဲ့ ေပတံမရွိျခင္း၊ သေဘာက ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာ၊ ပညာ တတ္၊ပညာမဲ့၊ ၾကီးသူ ငယ္သူ၊ လူမ်ိဳးဘာသာ စတဲ့ အစြဲေဆြကို ခြာခ်ထားႏိုင္ ခဲ့ၿပီး၊ အနီး အေ၀း ၊ ေဒသစြဲေတြကိုပါ ေမ့ထားႏိုင္ၿပီး ဒီ အ၀န္း အ၀ိုင္းထဲမွာ လြတ္လပ္စြာ ရွင္ သန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အင္တာနက္ေပၚမွာ ဘေလာက္လို႕ ေခၚတဲ့ ကိုယ္ပိုင္ ဒိုင္ယာ ယီလို ၊ မွတ္စု လို ၊ ေရးစရာ ေလးေတြ ခ်ေရးလာခဲ့တဲ့ အေလ့ အထကို ကၽြန္ေတာ္ အပါ အ၀င္ ကမၻာ့ လူသားေတြ အေတာ္ မ်ား မ်ား သေဘာေတြ႕ ခဲ့ၾကလို႕ အခုဆို ဘေလာက္ဆိုဒ္ေတြဟာ အေ၇ အတြက္အားျဖင့္ ၇၇ သန္းေက်ာ္ေလာက္ရွိ လာခဲ့ၿပီလို႕ လဲဆိုၾကပါတယ္၊ အရာအရာတိုင္းမွာ အေကာင္း အဆိုးဒြန္တြဲေနတဲ့ ေလာက သဘာ၀အရ ေကာင္းက်ိဳး ဆိုးပစ္ ေတြကိုလဲကၽြန္ေတာ္တို႕ ေရွာင္လြဲျခင္းငွာ မစြမ္းသာ ခဲ့ဘူး၊ ဘေလာက္ဆိုတဲ့ အရာ အင္တာနက္ေလာကမွာ ေခတ္ မစားလာခဲ့ခင္မွာ website ဆိုတာေတြနဲ႕ က်င္လည္ခဲ့ ၾကတာပါ။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေတြ လိုက္ၾကည့္တယ္၊ ေလ့လာတယ္၊ သူတို႕ ဆားဗစ္ေတြျဖစ္တဲ့အီးေမးေတြ၊ ခ်က္တင္ေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ ေဆြ ရွာတာေတြ၊ ဖိုရမ္ေတြသံုးခဲ့ၾကတယ္ေလ။ ေနာက္ေတာ့အခုလို ဘေလာက္ ဆားဗစ္ေတြ ေပၚလာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စမ္း သံုးခဲ့ၾကတယ္။ ပထမေတာ့ အခက္အခဲေတြျဖစ္တဲ့ဘာသာ စကား ၊ နည္းပညာ ဒါေတြေၾကာင့္ ထင္သေလာက္ မသံုးျဖစ္ ခဲ့ဘူး၊ ေနာက္ အခါ ႀကိဳးစားတဲ့ ျမန္မာလူငယ္ အခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ဘေလာက္ေပၚမွာ ျမန္မာလိုေရးလာႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ အခု ကၽြန္ေတာ့္လိုျမန္မာလို ေရးတဲ့ ျမန္မာဘေလာက္ဂါေတြ အမ်ား အျပားထြက္ေပၚခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေတြထဲမွာ နည္းပညာ၊
သုတစာေပ၊ ကဗ်ာ၊ ခရီးသြား ဗဟုသုတ စတဲ့ အေရး အသား ေကာင္းတဲ့ ရြက္ပုန္းသီး လူငယ္ေတြေတာ္ေတာ္ေလး ထြက္ လာပါတယ္။ သူတို႕ေရးတဲ့ ရွင္းလင္း လြယ္ကူတဲ့ အေရး အသားေတြက နည္းပညာ ငတ္ လူေတြ အေပၚ၊ ဒါေတြနဲ႕တင္ရုိး အီေနတဲ့ ျမန္မာ စာဖတ္ပုရိတ္သတ္ ေတြ အေပၚ အားသစ္ေတြေလာင္းေပးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါပထမ ဦးပိုင္းပါ။ ျမန္မာ့ အင္ တာနက္ေလာကမွာ အသံုးျပဳ သူေတြၾကား ေရပန္း အစားဆံုးျဖစ္တဲ့ ခ်က္တင္ ၀င္ေနမႈဟာ ဘေလာက္ကို လူသိနဲေန ေစခဲ့ ပါတယ္။ အခ်ိန္ကုန္ေငြကုန္တာျခင္းအတူတူ ဒီဘေလာက္ေတြေပၚမွာ ရွိတဲ့ ပညာရစရာေတြ လိုက္ဖတ္မယ္ ၊ ေဆြးေႏြး မယ္၊ ေနာက္ဆံုး ကိုယ္တိုင္ေရးမယ္ အမ်ားကို ကိုသိထားတာေတြ မွ်ေ၀မယ္။ ဒီလို စိတ္ေတြနဲ႕ ျမန္မာဘေလာက္ ေရးသူေတြၾကား ရွိေနၾကတဲ့ဆႏၵေတြေၾကာင့္ ျမန္မာဘေလာက္ဂါ အသိုင္း အ၀ိုင္းေလးတစ္ခု ေပၚထြက္လာ ခဲ့တယ္။ အခ်ိန္ၾကာလာတဲ့ အမွ် ျမန္မာဘေလာက္ေရးသူေတြ မ်ားလာခဲ့ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့ ၇လဒ္ တစ္ခုပါဘဲ။ အားလံုးကိုယ္ စီမွာ တူညီတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္က ကိုယ္ေတြလို အရင္က ဘာသာစကား၊ နည္း ပညာ အခက္အခဲေတြေၾကာင့္ ပညာရပ္တစ္ခုကို ေလ့ လာရာမွာ ေငြေတြကုန္၇ပါတယ္၊ အခ်ိန္ေတြအမ်ားၾကီး ေပးဆပ္ခဲ့ရပါတယ္၊ ေနာက္လူေတြ ကိုယ္လို မျဖစ္ဘဲ အလြယ္တကူ တက္ေျမာက္ပါေစ ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ ကိုယ္သိထားတဲ့ အသိပညာေတြကို မွ်ေ၀လိုတဲ့ ရည္ရြယ္ ခ်က္ကိုစီကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြမွာ ရွိေနၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘေလာက္ေရးသားျခင္းကို အစဥ္မပ်က္ ကၽြန္ေတာ္လဲ ဂရု စိုက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေကာင္းတဲ့ ရလဒ္ေတြပါ။ ေနာက္တစ္ခုက ဆိုးတဲ့ အရာေတြပါ။ web ေတြမွာလဲ အရင္ကတည္းက ေကာင္းတာ ေတြရွိပါတယ္။ ညစ္ညမ္း တဲ့ အရာေတြရွိပါတယ္ ၊ဒါေပမယ့္ အသံုးျပဳသူရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈသာလွ်င္ ဒီ ဆိုဒ္ ေတြကို သြားမယ္ မသြားဘူး ဆံုးျဖတ္ရပါတယ္။ လုပ္တဲ့သူကေတာ့ အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ရွိေနမွာပါ။ ဘေလာက္ေတြမွာလဲ လူတိုင္းနည္းပညာ မေရးႏိုင္ပါဘူး။ လူတိုင္း ကဗ်ာ မေရးႏိုင္ပါဘူး ဒီေတာ့ ဖတ္တဲ့သူေတြ အက်ိဳးကို ေရွးရႈ ထားတဲ့ အရာေတြကဘဲ ဖတ္သူကို ဆြဲေဆာင္ေနမွာပါ။ သီခ်င္းကို လူတိုင္းမဆိုတတ္ ေပမယ့္ ဒီသီခ်င္းေကာင္း မေကာင္းေတာ့ လူတိုင္းသိပါတယ္။ ေကာင္းဖို႕သာလိုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အခုေရးေနတာ နာမည္ၾကီးဖို႕ေရးေနတာ တခုမွ မပါ ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ အခုဟစ္ေဟာ့ သီခ်င္းေတြ ေခတ္စားေနခ်ိန္ အသံ မေကာင္းလဲ ေပါက္တဲ့ သူေတြရွိေနသလို ေပါက္တဲ့သူကေတာ့ ခါေတာ္မွီေပါက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ေရရွည္ အတြက္ေတာ့ ဟုတ္ခ်င္ မွ ဟုတ္မွာပါ။ ဘေလာက္ရဲ႕ သေဘာက လြတ္လပ္မႈကို အေျခခံ ထားေလေတာ့ လူတိုင္းလူတိုင္း မိ မိ ႏွစ္သတ္ ရာ ေရး ျခင္းကို ေလးစားပါတယ္။ မိမိရဲ႕ လြတ္လပ္မႈဟာ တပါးသူအတြက္ ထိခိုက္နစ္နာမႈ မျဖစ္ေအာင္လဲ ေရးသား သူတိုင္း မွာ တာ၀န္ကိုယ္စီရွိေနပါတယ္။ အစာအဆိပ္သင့္ရင္ လူ ေသတတ္ပါတယ္။ စာအဆိပ္သင့္ရင္ေတာ့ ဘ၀ပါ ေသတတ္ တာမို႕ ေရးသားမႈတိုင္းဟာ တာ၀န္ အျပည့္ ရွိေနၿပီးသားပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ဓါးႏွစ္လက္ကို လူႏွစ္ေယာက္ကို ေပးပါမယ္။ တေယာက္က ဘုရားေစ်းမွာ ပန္းေရာင္းရင္ ပန္းျဖတ္ဖို႕ သံုးပါမယ္၊ ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ သားသတ္တဲ့ အခါမွာ အသား ျဖတ္ဖို႕ သံုး ပါမယ္။ ဒါဆို ဓါးျခင္းအတူတူ ဘုရားပန္း ျဖတ္တဲ့ဓါးဟာ ဘုရားပန္းျဖတ္တဲ့ ဓါးလို႕ အမည္ရမယ္။ သားသတ္ တဲ့ ဓါးကေတာ့ သားသတ္ဓါးလို႕ အမည္ရပါမယ္။ သူတို႕ကို ဓါးေတြဘဲလို႕ သိမ္းႀကံဳးေျပာလို႕ မရေတာ့ ပါဘူး၊ ဒီဓါး ရဲ႕ အမည္ေရွ႕မွာ သူ႕ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ပါ ေနပါတယ္ ဒါမွ ျပည့္စံုပါမယ္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာ ဘုရားမွတပါး အား လံုၿပီးျပည့္စံုမႈမရွိႏိုင္တဲ့ ေလာကႀကီးမွာ အရာရာ ဟာ ကိုယ္နဲ႕အတူတူ အၿမဲျဖစ္မယ္ဆိုတာ စိတ္ကူးယဥ္ ဆန္ပါ လိမ့္မယ္။ လြတ္လပ္မႈကို အေျခခံတဲ့ ေရးသားမႈကို ခံုမင္ၾကရင္ ကိုယ့္ရဲ႕လြတ္ လတ္မႈကို ကိုယ္က ေလးစား၇ မွာျဖစ္သလို သူတပါးရဲ႕ လြတ္ လပ္မႈကိုလဲ အသိအမွတ္ ျပဳရပါမယ္၊ ငါနဲ႕ မတူ ငါ့ရန္သူ လုပ္ေနျခင္အား ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကြဲလြဲမႈမ်ား အဆံုးသတ္သြားမယ္ မဟုတ္ပါ။ ဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္မွာ ေတာင္ ဘုရား ကိုယ္တိုင္ မခၽြတ္ႏိုင္လို႕ လစ္လ်ဴရႈ ထားခဲ့ရတာေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သြားမယ့္ ၊ သြားခ်င္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းဟာ အမ်ား သူငွာကို နည္းပညာ ၊ အသိပညာ ေတြ ေပးေ၀ တူမွ် ခံစားေစခ်င္တာပါ။ ရည္ရြယ္ခ်က္ ကိုစီ ေလွ်ာက္ေနၾကတဲ့ လမ္းမွာ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ဟာ အထီးက်န္ ဆန္ေနမွာ မဟုတ္ပါ။ ယံုၾကည္ခ်က္ တူညီစြာ ေလွ်ာက္ လွမ္း ေနရင္း ကိုယ့္ ဘေလာက္ကို အလွဆင္ၾကပါ ဗ်ာ။

my thought

12:45 PM

ဒီလိုကန္တာ ဘဲ

ဂိုး ၿပီဗ်ာ ဂိုးၿပီ

အဖြဲ႕လိုက္ပါဗ်ာ

ထိုင္းနံပါတ္ ၁၀ ဆိုတာ ေရေသာက္ေနတဲ့ တေယာက္ေပါ့

ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီး ေဘာလံုး အသင္းႏွင့္ ထိုင္း အမ်ိဳးသမီး ေဘာလံုး အသင္းတို႕ သည္ ယေန႕ညေန ၃နာရီ ၃၀ မိနစ္တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ လူငယ္အားကစား ေလ့က်င့္ေရး ကြင္းတြင္ ယွဥ္ၿပိဳင္ကစားၾကရာ ျမန္မာ မွ ထိုင္း ကို ၁ ဂိုး - ဂိုးမရိွျဖင့္ အႏိုင္ရရိွ သြားပါသည္။ ထိုပြဲသည္ အာဆီယံ အမ်ိဳးသမီး ခ်ံပီယံ ၿပိဳင္ပြဲ အတြက္ျဖစ္ၿပီး ယခုပြဲစဥ္မွာ အုပ္စုဗိုလ္ လုပြဲျဖစ္သည္။ ပထမ ပိုင္းတြင္ ႏွစ္သင္းလံုး အမွားမ်ားစြာ ျဖင့္ကစား ၾကၿပီး၊ မည္ သူမွ ဂိုးမရရိွ ခဲ့ပါဘူး၊ ဒုတိယပိုင္း မွာေတာ့ ကစားကြက္မ်ားအနည္းငယ္ သြက္လက္လာ ခဲ့ၿပီး၊ ပြဲဲၿပီးရန္ ၇ မိနစ္ အလိုတြင္ ထိုင္းအသင္းမွ နဲနဲ ၾကမ္းတမ္း သြားသလိုုျဖစ္ခဲ့ သျဖင့္ တိုက္ရိုက္ အနီျဖင့္ထြက္သြား ရသည္။ ထြက္သြား လို႕ ၂ မိနစ္အၾကာတြင္ ဒုတိယ ပိုင္းတြင္ လူလဲ ကစားေသာ ေက်ာနံပါတ္ ၁၅ မွ ထိုင္းဂိုးသမားကို လိမ္ေခါက္ၿပီး အႏိုင္ဂိုးကို သြင္းယူသြားပါသည္။
ျမန္မာ မွ ဂိုးသမားႏွင့္ ထိုင္းမွ ၁၀ တို႕ ေျခစြမ္းျပ ကစားသြားပါသည္။
ပုရိတ္သတ္ မ်ား အေနျဖင့္ ႏွစ္ဘက္ မွ်တ စြာ အားေပးခဲ့ၿပီး အင္အား ၃၀၀၀-၃၅၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ရိွမည္ ထင္ပါသည္။ ယခုပြဲႏိုင္သြားေသာေၾကာင့္ ျမန္မာ အသင္းသည္ အုပ္စု ဗိုလ္ ျဖစ္ကာ တဖက္အုပ္စုမွ ဗီယက္နမ္ ကိုေရွာင္သြား ႏိုင္ၿပီျဖစ္ သည္။
(ဓါတ္ပံုမ်ား အား တိုလီ ဘေလာက္ မွ ယူသံုးပါသည္)

သတင္း

6:59 PM

ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘာကိုေတြးေတာမွာလဲ၊ ဘာအတြက္ေတြးေတာမွာလဲ၊ တကယ္ေတာ့ ေတြးေတာတယ္(တနည္း) ေတြးေခၚတယ္။
ေနာက္တခု စဥ္းစားတယ္ေပါ့ဗ်ာ၊ အဲဒီအရာေတြမွာ စဥ္းစားစရာကို စဥ္းစားၾကည့္ရင္၊ အေတြ႕အၾကံဳမရိွဘဲ ေတြးေတာျခင္းဟာ
အႏၵရာယ္ရိွတယ္လို႕ ေရဘူယ ေျပာၾကပါတယ္။ အင္းေလ မွန္ေတာ့မွန္တာဘဲ၊ ဒါဆို အေတြ႕ အၾကံဳ မရိွတာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေတြးေခၚျခင္းေတြကို ရပ္တန္႔ပစ္ ၾကေတာ့မလား။

အိပ္မက္ဆိုတာ ကိုစိတ္ကူးလို႕ ေျပာၾကျပန္ပါတယ္၊ ဟုတ္ ပါတယ္။ ဒီစိတ္ကူး ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ အေတြးအေခၚေတြ ျဖစ္လာမယ့္ ကုန္ၾကမ္းေတြ ပါဘဲ။ ဒီေတာ့ ျပန္ေကာက္ပါမယ္၊ ေမ်ာ္လင့္ျခင္း၊ ရည္မွန္း ခ်က္နဲ႔ ဆႏၵ အားလံုးထပ္တူ ဘဲလား။တခုျခင္းေျဖ ၾကည့္ၾကမယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း - ေမွ်ာ္လင့္ေနတယ္ဆိုမွေတာ့ အဲဒီေမွ်ာ္ လင့္ျခင္း ရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ တခုခု ျဖစ္ျခင္တဲ့ ဆႏၵရိွလို႕ဘဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ရည္မွန္းခ်က္ေလးထားၿပီး ဒီလမ္းေၾကာင္းက ေသြဖယ္မသြားေအာင္ အားလံုးေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကတာမ ဟုတ္လား၊ ဒါဆိုသူ တို႕က တူမေယာင္နဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္ အရာေတြဘဲ၊ တခုကိုတခု တည္မွီေနတာ ေပါ့့၊ တခုေတာ့ရိွတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္တိုင္း ျဖစ္မလာတဲ့ အခါ ရည္မွန္းခ်က္ေပ်ာက္ ေတာ့ မလိုလို ျဖစ္သြား တတ္ေပ မယ့္၊ ရည္မွန္းခ်က္ေပ်ာက္သြားလဲ ေမွ်ာ္လင့္ေန ၾက တာဘဲေလ။ ဆႏၵ ရိွဖို႕ဘဲ၊ ဆႏၵမရိွရင္ ဘာမွလုပ္လို႕ အရာမထင္တတ္ ဘူး၊ ဆႏၵကို အေကာင္းဆံုး အားျဖည့္ မႈဟာလဲ ကၽြန္ေတာ္ တို႕စိတ္ေပၚမွာ ဘဲမူတည္ တဲ့ စိတ္အားထက္သန္ျခင္း ဆိုတာဘဲ။ ဒီေတာ့ အခုအရာေတြ အတြက္ အခုခုျဖစ္ ဖို႕၊ လုပ္ ဖို႕ရာ ပထမဆံုး အရင္ စဥ္းစားရေတာ့တာေပါ့။ အဲ-စဥ္းစားရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ အေတြ႕ အၾကံဳေတြရလာခဲ့တယ္။ ရလာတဲ့ အေတြ႕ အၾကံဳေတြက ကၽြန္ေတာ္တိုု႕ေတြးေတာ ျခင္းကို အားသစ္ေတြ အၾကံဥာဏ္ေတြ ေပးတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ကိုယ္တကယ္ရည္မွန္း တဲ့ရည္မွန္းခ်က္ ကိုခ်ဥ္းကပ္ လာမယ္။ ဒီေတာ့ စဥ္းလဲစဥ္းစား၊ အလုပ္လဲလုပ္ ဒါမွ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အေတြးအေခၚေတြ ပိုေကာင္းလာပါမယ္၊ ေတြးေတာျခင္း စိတ္ကူးေတြကို ပတ္၀န္းက်င္က ေဘာင္ခတ္ ထားတာ မဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ္ ကို တိုင္ကို ကေဘာင္ထဲ ကသြားစဥ္းစားတာကိုး ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေတြးေတာတဲ့ အခါ ေဘာင္လို႕ ေခၚတဲ့ အစြဲေတြကို ပစ္ခ် ထားခဲ့ရပါမယ္၊ ကိုမလုပ္ႏိုင္တာကို ဘာလို႕ မလုပ္ႏိုင္တာလဲ အရင္မစဥ္းစားဘဲ ဘယ္သူေၾကင့္ လုပ္လို႕မရတာ သြားစဥ္း စားေနေလ့ ရိွပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ အခု မလုပ္ႏိုင္တာဘာေတြ လိုေနလို႕၊ ဘယ္လိုျပည့္စံုမွ ျဖစ္မယ္၊ ငါ့အတြက္လား၊ သူမ်ား အတြက္လား၊ စြန္႕လႊတ္မွာလား၊ ရယူဖို႕လား အေျဖတခုခု ရိွေနဆဲပါ။ ထြက္ေပါက္ဆိုတာ အရင္အတည္းက တည္ေဆာက္ ေပးထာရင္ ကိုယ္ျပန္လွည့္တဲ့ အခါ ၀င္ေပါက္ပါဘဲ၊ ထြက္ေပါက္ မရိွဘူးဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္လက္ မခံဘူး၊ ထြက္ေပါက္ သာမရိွ ၇င္ အဲဒီေနရာထဲ ကိုယ္ေရာက္လာစရာ ေနရာမရိွဘူး။ ပိတ္ထားတဲ့ ထြက္ေပါက္ရိွရင္ ထိုးထြက္ႏိုင္ ေလာက္တဲ့ဆႏၵ ရိွရပါမယ္။ ထြက္ေပါက္ ကိုေအာင္ျမင္ေအာင္ မေဖါက္ႏိုင္ဘဲ ကိုယ္ရႈံး ခ်င္ ရႈံးသြားမယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္မွာ ထြက္လိုတဲ့ ဆႏၵ ရိွခဲ့ ရမယ္၊ ဘာလို႕ ေအာင္ျမင္မႈမရိွလဲ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မွာလံုေလာက္တဲ့ အားအင္ မရိွလို႕ဘဲ၊ ဒီ အေျဖကိုရရင္ ရႈးံႏွိမ့္ မႈဟာ ဘယ္ေတာ့ မွ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္သြားတယ္ မရိွေတာ့ပါဘူး၊ ေတြးၾကည့္ပါ၊ စဥ္းစားပါ၊ အိမ္မက္ေတြ မက္ၾကည့္ပါ ၊ အိမ္မက္ေတြ သာမရိွခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကြန္ပ်ဴတာဆိုတာ ကိုေတြ႕ၾကရမွာမဟုတ္ဘူး၊ ေလယာဥ္ေတြလဲ မိုးမပ်ံႏိုင္ဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လူငယ္ေတြပါ၊ အခ်ိန္ရိွတိုင္း စဥ္းစားပါ၊ စဥ္းစားရင္းသာ အခ်ိန္မကုန္ပါေစနဲ႕၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မွာ ရည္မွန္းခ်က္ကို စီရိွေနတယ္။

my thought

3:27 PM

ကိုတက္ေရ ဒီေန႕ေမြးေန႕ မွ ႏွစ္ေပါင္းမ်ား စြာေပ်ာ္ရႊင္က်န္းမာ အသက္တရာ ေနရ ေစၿပီး၊
ခင္မင္ေသာက္စား ဘေလာက္ဂါမ်ားနဲ႕ ႏွစ္သက္ခ်စ္ခင္ေအာင္ ပြဲေတြဆင္ႏိုင္ ပါေစ။

9:17 AM

မေန႕ကေပါ့ မနကိပိုင္းမွာ why do we blog အတြက္ပို႕ေရးေနရင္း ဂ်ီေတာ့မွာ ကိုစစ္နဲ႕ေတြ႕ပါတယ္။ သူကဘာစိတ္ ကူးေပါက္တယ္ မသိပါဘူး ဒီေန႕လူစုေပးလို႕ရႏိုင္မလားတဲ့၊ အို- -ဒါေလးမ်ား ရတာေပါ့ ကိုစစ္ရယ္လို႕ဆိုျပီး ညေန ဘက္ဆံုၾကမယ္လို႕ စုလိုက္တာ အေတာ္ေလးရလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကိုစိုးဇီယ်၊ သူကေတာ့ အလုပ္ေတြ ပိေနလို႕လိုက္ႏိုင္မယ္ မထင္ဘူးတဲ့၊ ကိုေက်ာ္ေဇယ်ကေတာ့ ေနဘုန္းလတ္ဆိုင္မွာေရာက္ေနၿပီ၊ အျပင္သြား မယ္
လာခဲ့ဆိုလို႕ခ်က္ခ်င္း ထထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ဘယ္ဟုတ္မလဲ ကိုစိုးဇီယ်ၾကီးက ၿမိဳစားမင္း ဆိုင္မွာဂ်ီေတာ့ေနတာကိုး၊ ေလးေယာက္သား ကားငွားၿပီး MICT ကိုပိုက္ဆံက်န္တာေလးသြားေပးဖို႕ မမီရွိရာ စကၤပူ သင္တန္းေက်ာင္း ကိုအရင္၀င္ကာ ပိုက္ပိုက္၀င္ေတာင္းပါတယ္.ေနာက္ၿပီး MICT ကိုသြားေပးပါတယ္။ ဟိုမွာ အသံသြင္းတိတ္ေခြေတြယူ၊ပိုက္ဆံေပး၊ ေဟာ ေပးလဲေပးေရာ ၿမိဳ႕စားမင္းက 203800 က်န္တာကို 238000 ေပးေနလို႕ အျမန္ကယ္လိုက္ ရပါေသးတယ္။ သူလဲေက်းဇူတင္တာနဲ႕ လက္ဖက္ရည္တိုက္ခ်င္စိတ္ေပါက္သြားတာေပါ့။

အဲဒီကေနတဆင့္ ေျမနီကုန္း ေရာက္ပါတယ္. ေရာက္ေတာ့ ေရႊမွာလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ျဖစ္ပါတယ္။ အသားေပါင္း ႏွစ္ခုနဲ႕ ပဲႏို႕တစ္လံုးေသာက္ၿပီးစကားေတြ ေျပာလိုက္တာ ညေန ၅ နာရီထိုးသြားပါတယ္.
အခ်ိန္ေတာ့ တန္ေနၿပီမို႕ ရုံးကို တခါျပန္ေရာက္လာကာ ကိုစစ္ကိုလူအနည္းငယ္စံုေၾကာင္း ဖံုးဆက္ေတာ့ သူအခု လာေနၿပီလို႕ ဆိုၿပီး သူလဲထြက္လာပါတယ္။ ရုံးမွာ ကိုေက်ာ္ေဇယ် ဂ်ီေတာ့ပါတယ္(အန္တီညေလးေရ သြားေလရာေတာ့ သူပါေနာ္-တိုင္တာ မဟုတ္ဘူး-ခၽြန္တာ) အဲ သူကလဲတိုလီမုတ္စကိုေတြ႕ေတာ့လာမလား တီးေခါက္ပါတယ္။ ေတာင္ ဥကၠလာမွာမို႕ေ၀းရင္လဲ မလာေတာ့နဲ႕ေျပာတာ ဒီေကာင္ေလးကစိတ္ၾကီးတယ္ ခ်က္ျခင္းsign out လုပ္သြားၿပီးထြက္လာ ျပန္ပါတယ္။ အင္းလူေတြမ်ားလာဘီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကေတာ့ ေဟာေျပာပြဲကေဖာင္ေတြျပန္ စစ္ေနရင္း အာေတြေတာင္ေျခာက္လာပါတယ္။ ကဲ ပင့္ကူ၊ဟုတ္ပါဘူး ပင့္ဂိုး ေရာက္လာပါတယ္. ဘယ္ကေန အနံ႕ရ သြားတယ္ မသိဘူး၊ အေတာ္အနံ႕ခံေကာင္းတဲ့ဘေလာက္ဂါေပဘဲ။ သူကေတာ့ ဘာညာနဲ႕ စကားမ်ားေနပါတယ္။ ကိုေနဘုန္းလတ္လဲ ထိုင္လို႕၊ ကိုစိုးဇီယ်ကေတာ့ ေရာက္ရာအရပ္က ခ်က္ေနေလရဲ႕ ယ် ႏွစ္ယ် လိုက္လဲ လိုက္ပါတယ္။ ကိုစစ္ၾကီးကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္းအိတ္ၾကီးလြယ္လို႕ အခန္းထဲေရာက္တယ္ဆိုရင္ဘဲအား
လံုးရဲ႕မ်က္ႏွာဟာ အေရာင္ေတြတဖ်က္ဖ်က္နဲ႕ေပါ့။ ေနာက္ မၾကာခင္မွာဘဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕စတင္ပါေတာ့တယ္။
ေျမနီကုန္း YKKO ကိုပါ။ ဟိုေရာက္ေတာ့ မွာၾကစားၾက၊ စားလို႕ကုန္ခါနးီမွာ ကိုတက္ၾကီးေရာက္လာပါတယ္။ သူေရာက္လို႕မၾကာခင္ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ဘဲတိုလီမုတ္စနဲ႕ ကိုညီလင္းဆက္ေရာက္လာပါတယ္။
စားၾကပါတယ္ၿပီးေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး မမီလဲမလာေသးတာနဲ႕M3 မွာသီခ်င္းသြားဆိုမယ္ဆိုၿပီး ဆံုးျဖတ္ ၾကပါတယ္။ဟုတ္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ MBS ဟာဆံုးျဖတ္ခ်က္ခိုင္မာပါတယ္ DO ဆိုရင္ေတာ့ DO ပါဘဲ.
လူမ်ားေသာ ဘေလာက္ဂါမ်ားမို႕ေမာ္ေတာ္ယဥ္တန္းနဲ႕ထြက္ခြာလာလိုက္တာ M3 ေရာက္ပါတယ္။
ခပ္ေခ်ာေခ်ာ အမၾကီးတစ္ေယာက္မ်ား အခန္းမွာ မထားဘူးလားလို႕ေမးလိုက္ေတာ့ မမီၾကိုမွာထားတဲ့အခန္းကိုစိုက္ စိုက္ၾကီးေရာက္ေအာင္ပို႕ေပးၾကပါတယ္။ (ဒီလိုဒီလိုစီစဥ္ထားတာေနာ္)ဟတ္ဟတ္
စပါၿပီremote ကိုလုၾက mic ကိုလုၾကနဲ႕ အျပိုင္ဘဲ သီခ်င္းေတြ၀ိုင္းထည့္ၿပီးကၽြန္ေတာ္တို႕ဘေလာက္ဂါ ကြန္ ဆက္ကိုစလိုက္ပါေတာ့တယ္- - -
ေျဖာင္းေျဖာင္း ေျဖာင္း - - -
ကိုစစ္ကိုအားေပးတာပါ။ သူက ၀ိုင္၀ိုင္း မွ ဆိုဘဲ။ ေကာင္းပါတယ္ အင္မတန္နားေထာင္ေကာင္းပါတယ္
ပထမေတာ့ တေယာက္တပုဒ္စည္းကမ္းတက် လုပ္မလို႔ပါ ။ဟိုေရာက္ေတာ့ မိုက္ခဲေတြခ်ည္းဆိုေလေတာ့မရ ေတာ့ပါဘူး၊ အားလံုးက်ရာလိုက္ဟစ္ၾကပါေတာ့တယ္။
ေဟ့ ေဟ့ ေဟ့၊ အိုးဆူညံေနတာဘဲ
အသီးသီးဆိုသြားၾကတယ္ကၽြန္ေတာ့သီခ်င္းေတာ့မေရာက္ေသးဘူး။
ကိုေက်ာ္ေဇယ်ကလဲ ကံ့ေကာ္ေတာမ်ိဳးေအာင္ရဲ႕ လူကိုယူပါ ပစၥည္းေတာ့ခ်မ္းသာေပးပါ သီခ်င္းကိုပိုင္ႏိုင္စြာ သီဆိုသြားျပန္ပါတယ္။ (အေကာင္းဆံုးသီဆိုသြားတဲ့သီခ်င္းေတြဘဲေျပာေတာ့မယ္ေနာ္)
ေနာက္တစ္ေယာက္ပင့္ဂိုး ၊ သူကေတာ့ တင္ဇာေမာ္ရဲ႕သီခ်င္းမ်ားကို ဆြဲကာငင္ကာနဲ႕ေျဖာ္ေျဖပါတယ္good ပါ
ကိုစိုးဇီယ် - အိုဒီလူကေတာ့လူတင္မဟုတ္အသံပါထြားက်ိဳင္းပါတယ္အငဲရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းကြင္း ျပင္ကို ရြာကိုလြမ္းတယ္ဆိုတဲ့ဆင္ေျခနဲ႕ တြံေတးသိန္းဒန္စတိုင္ထုတ္ကာသီဆိုပါတယ္။
အင္းဘယ္ေတာ့မွငါဆိုရမလဲ
စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႕ သူမ်ားသီခ်င္းေတြဟိုတပိုဒ္ခ်ည္း၊ ဒီတပိုဒ္ငွား လိုက္ဆိုပစ္ပါတယ္
ဘာညာကေတာ့ ရွင္ဘုန္းသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဟစ္ပါတယ္.
အဲဒီအခ်ိန္ကိုတက္နဲ႕ကိုညီလင္းဆက္ကေတာ့ မရေတာ့ဘူးဆိျပီးေအာက္မွာပတ္ခ်င္သြားဆြဲပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္လဲလိုက္ခ်က္ရက္နဲ႕ ငါ့အလွည့္ေလးေရာက္ေတာ့မွာပါဆိုၿပီး ဆက္ေစာင့္ေနပါတယ္။
တိုလီေလးကေတာ့ ေမာင္ေမာင္ေဇာ္လတ္ရဲ႕ ရပ္ေစာင့္ကိုမတ္တပ္ေလးရပ္လို႕သီဆိုသြားပါတယ္
သူလဲေကာင္းပါတယ္.
ေနာက္ေတာ့ညီလင္းဆက္က ေလးျဖဳရဲ႕သီခ်င္းအေဟာင္းျဖစ္တဲ့ေရႊေတာင္ပံတစံုကိုအားလံုးၾကားမွျဖန္႔က်က္ လိုက္တာ အင္မတန္ေကာင္းမြန္ပါတယ္။ဒီလုလဲဘက္စံုေတာ္တယ္လို႕မွတ္ခ်က္ဆြဲပါတယ္
လက္ခုပ္သံေတြလဲတေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႕ပါ။
မမီကလဲ ရွင္ဘုန္းပါဘဲ သူလဲေခသူမဟုတ္ဘူးေနာ္
လာပါၿပီ ကၽြန္ေတာ့သီခ်င္း= မဟုတ္ပါ။
ပင့္ဂိုးေတာင္းထားတဲ့တပုဒ္ပါ ဘာလဲ အျပစ္မတင္ရက္ေတာ့ပါလားဘာလားေတာ့မသိဘူး ဇာနည္နဲ႔ေဂ်မီဆိုထားတဲ့ အပုဒ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္လဲ ဇာနည့္ေနရာေလးငွားပါဆိုၿပီး၀င္ဟစ္ပါတယ္
ေကာင္းပါတယ္ ဟဲ ဟဲ ကိုယ္ဆိုတာဘဲ ေကာင္းမွာေပါ့-
ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုက္ ပင့္ဂိုးနဲ႕ အတု ေနဘုန္းလတ္က ရပ္ဘိေတြ၀င္ဟစ္လိုက္နဲ႕ အၿပီးမွာ ကၽြန္ေတာ့ အသံေကာင္းလို႕ဆိုၿပီး အားလံုးဖ်ားသြားတာနဲ႕ ဘီယာတစ္ငံုစီလိုက္တိုက္လိုက္ရပါတယ္။ (အလကားစတာ)
ေနာက္ေတာ့ ကိုတက္က ဂ်စ္တိုင္းလဲမညား အဲ ခ်စ္တိုင္းလဲမညားကိုသီဆိုပါတယ္- မထင္ဘူး ဒီေလာက္ေကာင္း ေအာင္ ဆိုတတ္မယ္လို႕ေလ.
ေနာက္ေတာ့ ဟိုလိုေအာ္ဒီလိုဟစ္ ေကာင္းေကာင္းေပ်ာ္ေပါ့ေနာ္
စိုးဇီယ်ၾကီးလဲ အသံနက္ၾကီူနဲ႕ကုန္းေအာ္ တိုလီေလးကလဲ ထထ က၊ ဘာညာကလဲ လစ္တာနဲ႕ငိုက္လိုက္ ထစားလိုက္နဲ႕ ၊ တကာေတာ္ ကိုစစ္လဲ သူ႕သီခ်င္းေတြမလာေတာ့ညစ္။
ကၽြန္ေတာ္လား
လာမယ့္သာ မလာတယ္ ကၽြန္ေတာ့သီခ်င္းေတြလာေတာ့ ေလးပုဒ္ေလာက္ အေၾကြးဆပ္လိုက္ဆိုလိုက္ လုပ္လိုက္တာ အားလံုးညစ္သြားတယ္. ဟတ္ ဟတ္
အထူးဆန္းဆံုးက ျမို႕စားမင္းနဲ႕ ပင့္ဂိုး
ရုိးရုိးေနတတ္တဲ့ ျမို႕စားမင္းက စိုင္းစိုင္းသီခ်င္းကို ဆိုသြားတာ လက္ေတြေရာ ေျခေတြေရာစံုေနတာဘဲ
တကယ္ ကြက္တိဆိုႏုိင္ပါတယ္ဗ်ာ၊ ႏွစ္ပုဒ္ေတာင္ေနာ္
ကဲ အားလံုးေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးနဲ႕ ေနာက္က် မွာစိုးလို႕ ဆိုက္ပိတ္တဲ့အထိဘဲဆိုၾကပါတယ္။
ေတြ႕ၿပီလား ဘေလာက္ဂါေတြ MBS အတြက္ေန႕ည အခ်ိန္မေရြးလူစုႏုင္ပါတယ္လို႕
ဟတ္ ဟတ္
(ကိုစစ္ေရ စိတ္ဆိုးနဲ႕ေနာ္ ေနာက္ေန႕က်န္တဲ့ သီခ်င္းေၾကြးေတြျပန္ဆပ္ပါ့မယ္)

သတင္း

7:06 PM

အို ဘေလာက္ဖတ္ ပုရိတ္သတ္ အေပါင္းတို႕ လာမည့္ ၆နာရီ အတြင္း ျမန္မာ ဘေလာက္ဂါမ်ား၏ ဆိုၾကမယ္ ေအာ္ၾကမယ္ အတင္းအား ေရးဖြဲ႕ တင္ဆက္ပါမည္။ မေန႕ကညမွာ m3 တြင္ျပဳလုပ္သြားသည့္ ထို တိတ္တိတ္ ပုန္းအစီအစဥ္အား ဖြင့္ဟပါမည္။ မိန္္းစပြန္စာ အျဖစ္ စက္စီစစ္မွ ပ့ံပိုးခဲ့ပါသည္။ စိုင္းစိုင္းဘုန္းလိူင္၊ ငဲဇီယ်၊ ကံ့ေကာ္ေဒါ ေက်ာ္ဇီယ်(အိုဖီဆင္း) ၊ ၀ိုင္၀ိုင္းစစ္၊ ေလးဆက္ျဖဴ၊ ေအာ္တာတိုလီ၊ ရွင္ဘာညာ၊ ျဖဴးခ်ားရင္းဂိုး၊
မီမီရွင္ဘံုး၊ ဘာလာလာတက္၊ အာဇာဘလာ စသည့္ ဘေလာက္ဂါ အဆိုေရွာ္မ်ားမွ ေအာ္ဆိုတင္ဆက္သြားပါတယ္။ ေမွ်ာ္- - - -

သတင္း

9:19 AM

အစီအစဥ္ ၁၅ ၿပီးသြားတဲ့ အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ပြဲႀကီးေတာ့ အားလံုး ကေမာက္ကမအနည္းငယ္ နဲ႕ ေအာင္ျမင္စြာ ၿပီး ဆံုးသြားခဲ့ပါတယ္။ အမွတ္တရ ဓါတ္ပံုေတြကို စုရိုက္လိုက္ ပစၥည္းေတြ ကျပာကယာသိမ္းလိုက္နဲ႕ ေမာင္ပြတ္ရဲ႕ စကၤာပူက ဖံုးကို အားလံုးက အေမာတေကာ ေျပာဆိုႏွစ္သိမ့္ၾကပါတယ္။ ကဲအားလံုးလဲသိမ္းလို႕ အၿပီး တေနကုန္ ဘာမွ မစားၾကရေသးတဲ့ ကိုယ့္လူေတြအတြက္ေရာ ဦးရဲျမတ္သူတို႕ ကိုေသာင္းစုၿငိမ္းတို႕ နဲ႕ပါညစာအတူ စားဖို႕ အျမန္ စီစဥ္ခဲ့ပါတယ္။ ေနရာကေတာ့ ျမစ္အတြင္းရႈခင္းမ်ား ၾကည့္ရင္း စားေသာက္ႏိုင္ဖို႕ အတြက္ ပန္းဆိုးတန္း နန္းသီတာ ဆိပ္ကမ္းက ေရႊဘဲ ကိုေရြးခ်ယ္ရင္း လူစုခြဲသြား ဖို႕ ငါးေယာက္ တသုတ္ စီစဥ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ေဟာ တသုတ္ ေဟာ တသုတ္ လႊတ္လိုက္ၿပီး အရင္ေရာက္တဲ့သူ စားပြဲႀကိဳစီစဥ္ေပး ဖို႕ပါမွာလိုက္ပါတယ္။ မၾကာပါဘူး ေနာက္ဆံုး ျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အသုတ္ ေဟာခန္းထဲကထြက္တယ္ဆိုဘဲ လာပါၿပီဗ်ာ အဲဒီေန႕ရဲ႕ လြဲေခ်ာ္မႈေတြ- - - - - - -

အ၀င္၀ကေန လွည့္ျပန္လာၾကတဲ့ ကိုယ့္အဖြဲေတြကို တစီတန္းႀကီး ေတြ႕လိုက္ရပါေတာ့တယ္။ ဘာျဖစ္ရမလဲ ကားငွားလို႕ မရေတာ့ဘူးေလ၊ အခ်ိန္ကေတာ္ေတာ္ေလး ေနာက္က်ေနၿပီ။ မထူးပါဘူးဆိုၿပီး မေလာက္မငွ ထီးေတြနဲ႕ ေနာက္ေပါက္ကေန သမိုင္း သံလမ္း နားေရာက္ေအာင္လမ္းေလ်ာက္ၾကရေတာ့တာေပါ့။



ထီးေပ်ာက္ရင္ အိမ္ကဆူမွာေၾကာ္တဲ့ ဆက္စီစစ္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္အတူတူ ထီးေဆာင္းလို႕ တေပ်ာ္တပါး ေတာလမ္း ကထြက္လာလိုက္တာ မိုးေတြကလဲ စက္စက္ယို ၊ လမ္းမွာလဲ ဧရာမတီေကာင္ႀကီးေန႕ေတြ႕လို႕ ဓါတ္ပံုေတြရိုက္ နဲ႕ ေပ်ာ္စရာႀကီးေပါ့ေနာ္။ လူကဘဲထီးေဆာင္းသလား ထီးကဘဲ လူကိုျပန္ေဆာင္းသြားလား မသိဘူး အားလံုး အားလံုး တျခမ္းဆိုလို႕၊ အသီးသီးကားေတြငွားရင္း ဆက္လက္ထြက္ခြာလာခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ အတူ ဆက္စီစ္၊ ကိုႀကီးေက်ာ္၊ ကိုသန္႕ေဇာ္မင္း၊ ထူးထူးျခားျခား မဒီဂၽြန္ကပါလာေသးတယ္။ မိုးရြာေနလို႕ မွန္ေတြ ပိတ္ ထားရတာေပါ့၊ ပူလိုက္တာဗ်ာ ေခါင္းေတြေတာင္ကိုက္ပါ့၊ စကားေတြတေျပာေျပာနဲ႕ ဆက္စီစစ္တေယာက္ ကားေပၚမွာ အိပ္ငိုက္ရင္းလိုက္ပါလာခဲ့ပါတယ္။ ဒီလုိ ဓါတ္ပံုေတြကို ကိုစိုးဇီယ်လို ဂ်ာနယ္ေရွာ္ေတြ လိုခ်င္ မွန္းေတာ့ သတိိရလိုက္ေသးတယ္။ ဟိုလဲေရာက္ေရာ ကၽြန္ေတာ္တို႕က အရင္ေရာက္ေနသူေတြျဖစ္ေလေတာ့ စီစဥ္စရာေတြထပ္လုပ္ေပး၊ ခဏေလာက္မွာ လူေတြအားလံုးစံုသြားပါတယ္ အေယာက္၂၀ ေက်ာ္ပါတယ္ ။
စားစရာေတြ ေသာက္စရာေတြ ကို အားလံုးအစဥ္ေျပေအာင္ ၾကည့္မွာလို႕ အၿပီး ဦးရဲျမတ္သူနဲ႕ ကိုေသာင္းစုၿငိမ္း ေရာက္လာပါတယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ကိုတက္ရယ္၊ ကိုစစ္ရယ္၊ ကိုမ်က္လံုးရယ္နဲ႕ အနီးဆံုး ေနရာမွာ ေနရာ ခ်ေပး ထားတဲ့အတြက္ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကဧည့္ခံ စကားေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။
သူတို႕နဲ႕ ေျပာရတာ အေတာ္ေလး ဗဟုသုတ ရစရာ ေကာင္းတဲ့ ဟာေတြ ပညာရစရာေတြ ေတြးေခၚ သင့္တဲ့ လုပ္ သင့္တဲ့ အျခားအရာေတြ ကို ရခဲ့ပါတယ္။ ထာ၀ရေနာက္က်တဲ့ ကိုညီေရာက္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၀ိုင္း အေတာ္ ၿမိဳင္သြားပါတယ္။ တခုရိွတာ ဘီယာ ေသာက္တဲ့သူက တျခမ္း၊ မေသာက္တဲ့ သူေတြကတျခမ္း ေလာက္
ေနရာ ယူမိေနသလိုပါ။ အဲဒီမွာ ရီရတာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စကားေကာင္းေနတုန္း စားပြဲေတြ ပန္းကန္ေတြကို တီးလို႕ နဂါးနီ သီခ်င္းကို သံၿပိဴင္ဟစ္ ေနတာကေတာ့ ၿမိဳ႕စားမင္းနဲ႕ ကို စိုးဇီယ်တို႕ ဦးေဆာင္ထားတဲ့ ဟိုဘက္ျခမ္း ေပါ့။
ကဲ ေနၾကပါဦးဗ်ာ ခဏေလး ေနမွ ဆိုၾကမယ္ဆိုၿပီး ေခၽြးသိပ္ထားရပါတယ္။
ကဲ ဘီယာလဲ အလံုး အစိတ္ေက်ာ္ေနဘီ ၊ ၾကာရင္ မြဲေဆး ေဖာ္သလိုျဖစ္ေတာ့ မွာမို႕ တျဖတ္ရွင္းရင္ ေနာက္ အစီအစဥ္ ဆက္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။



ဒီလို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ ၿပီးေနာက္မွာ ေတာ့ ေဇာ္ဂ်ီတို႕၊ အင္တာနက္တို႕၊ စုဘူးတို႕၊ အီးေကာမစ္ တို႕နဲ႕ ဘဲ ျမည္းလာ ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ကိုတက္တို႕ ကဆက္ရန္ ျပန္ရန္ လူစုထပ္ခြဲပါတယ္။ ကိုေအးဆိုးတို႕ အဖြဲ႕ တာ၀န္ခံ အျဖစ္ ကၽြန္ ေတာ္က တာ၀န္ယူလိုက္ပါတယ္။ (မွတ္ခ်က္- ကိုခ်စ္စမ္းတို႕ ကိုတက္တို႕ ကိုမ်က္ေစ့ တို႕ သည္ မမူးရင္ ေအး ပါသည္ ၊ နဲနဲေလာက္ မူးလာရင္ မ်ားမ်ား ေလး ဘရုတ္က်ကာ ေပ်ာ္ ေလ့၇ိွသျဖင့္ ကိုေအးဆိုးတို႕ အဖြဲ႕လို႕ အမည္တပ္ထားပါသည္)
ကိုညီ ႏွင့္ ဘာမွ မေသာက္ဘဲ လိုက္မူးတတ္သူ ကိုစစ္၊ ရန္ကုန္တဖက္ကမ္းမွ လက္လွမ္းလာတဲ့ ကိုသန္႕ တို႕၊
ေရေက်ာ္မွာ အေမေဆာ္မွာ ေၾကာက္လို႕ျပန္တဲ့ ေတဇာ၊ ကိုၿဖိဳးတို႕ ကလြဲရင္ ကိုေအးဆိုးတို႕ အဖြဲ႕က လူစံုပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္းဇာတ္ထုတ္ကို ေျဖမယ့္ အဖြဲ႕ေတြကေတာ့
ကၽြန္ေတာ္၊ ကိုတက္၊ ကိုမ်က္ေစ့၊ ကိုေနဘုန္းလတ္၊ တိုလီမုတ္စေလး၊ ကိုစိုးဇီယ်၊ ကိုေက်ာ္ေဇယ်နဲ႕ အတူ ဒီေန႕ မွ ကၽြန္ေတာ္တို႕နဲ႕ အျပင္မွာေတြ႕ၿပီး ခ်က္ခ်င္းခင္သြားတဲ့ ကိုေ၀ယ့လင္းပါ အဆစ္ပါလာပါတယ္။
ေအာက္ကပံုက ေတာ့ ဆက္လက္ လမ္းေၾကာင္းထြက္ရင္း အိမ္ျပန္မယ့္ အမ်ိသမီး ဘေလာက္ဂါေတြအတြက္ ကားလိုက္ငွား ေပးေနတာပါ။


အဲဒီေနာက္ ကိုေနဘုန္းလတ္ ဆိုင္ရိွရာ ၃၈ လမ္း ကိုေရာက္ရင္ဘဲ ကိုတက္ တေယာက္ သူ႕ ဟမ္းဖံုးကို ေရခ်ိဳး ေပးနပါတယ္.။ ဘယလို႕ လဲေမးေတာ့ ကြမ္းတံေတြးေတြ ေပကုန္လို႕ပါတဲ့။ အဲဒီကို ေရာက္ကာမွ အစီအစဥ္ တမ်ိဳး ေျပာင္းသြား ျပန္ပါတယ္ ကိန္းဂဏန္းေတြ ေရၾကမယ္တဲ့ေလ။ ခုေတာ့ေစာပါေသးတယ္ဆိုၿပီး အီးေမးေလးစစ္၊
လြစၥလမ္းက ဘီယာဆိုင္မွာ ဆီထပ္ျဖည့္ဖိုက ထက္ထြက္လာပါတယ္။ စကၤာ ပူကေနဒီေရာက္လာၿပီး မွ မန္ယူနဲ႕ ပြဲကို ၾကည့္ခ်င္လို႕ပါဆိုၿပီး ေျပာေနတဲ့ ကိုေ၀ယ့လင္းကို အားနာတာနဲ႕ ဘီယာေသာက္ရင္း မန္ယူပြဲကို ၿပီးေအာင္ အားေပးလိုက္ပါတယ္၊ ေသာက္ေလ မ်က္စီက်ယ္ေလ ျဖစ္လာတာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေတြ ေသာက္တာေတြကို ခဏ ရပ္တန္႕လိုက္ၿပီး ပြဲ အၿပီး ကိုေနဖံုးလတ္တို႕ ဆိုင္မွာ ေနရင္း ဘယ္သူ႕ ကိုးက အႀကီးဆံုးလဲ ၿပိဳင္ၾကမယ္ေပါ့။
ဟိုေရာက္ေရာ အင္တာနက္ျမင္ရင္ မေနႏိုင္တဲ့ ဘေလာက္ဂါမ်ားျဖစ္ေလေတာ့ အေညာင္းေျပ အညာေျပ အင္တာနက္ သံုးလိုက္တာ ဘယ္သူမွ ျပန္မထေတာ့ဘူး။ ကိုတက္ႀကီးကလဲ ေမာ္နီတာၾကည့္ရင္း ရီလိုုက္ ၿပံဳးလိုက္၊ ကိုမ်က္ေစ့က သူတေယာက္ထဲ သံုးစာေနရာယူၿပီး အိပ္ေန၊ တိုလီမုတ္စကလဲပို႕ တင္၊ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ကိုစိုးဇီယ်ကကလဲ သန္ရာေတြၾကည့္၊ ကိုခ်စ္စမ္းလဲ သီခ်င္းနားေထာင္၊ ကိုေက်ာ္ေဇယ်ကေတာ့ ေတာ့လိုက္ ငိုက္လိုက္ပါဘဲ၊ ၿမိဳ႕စားမင္းနဲ႕ ကိုေ၀ယ့လင္းကေတာ့ အေပးမွာစီစဥ္ေနသလိုလိုနဲ႕ တက္အိပ္ေနပါတယ္။
အေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ၃ နာရီ ဆြမ္းခ်က္ရန္ ဘြန္ေတာ ေအာ္လိုက္ကာမွ ကိုခ်စ္စမ္းက ျပန္ေတာ့မယ္တဲ့။
မူးလို႕ အိပ္မရတဲ့ ကိုတက္ကလဲ မထူးပါဘူးျပန္မယ္ဆိုၿပီး ၃ နာရီခြဲေလာက္မွာ ျပန္သြားပါတယ္။ အားလံုးလဲ အိပ္ကုန္ပါၿပီ။ ၄ နာရီေက်ာ္ေလာက္မွာေတာ့ တိုလီမုတ္စေလးလဲ အားေရာ့ကာ အိပ္ပါေတာ့မယ္လို႕ လက္ေလ်ာ့သြားလဲ
ကၽြန္ေတာ္သာလွ်င္မိုးအလင္း ၆ နာရီခြဲအထိ လံုး၀မအိပ္ဘဲ ျဖစ္သမွ်ကို မွတ္တမ္းတင္လိုက္ပါေၾကာင္း။

ဲျမန္မာဘေလာက္ဂါ တေယာက္ျဖစ္ေနျခင္းအား ဂုဏ္ယူလ်က္
ဘလာေဂါက္ရဲ႕ ဘေလာက္ဂါ
(ဓါတ္ပံုမ်ားအား၊ ဘာညာ၊ ညီေလးတိုလီမုတ္စ၊ ညီေလးေတဇာ၊ ကိုၿဖိဳးတို႕ထံမွ ရယူပါသည္)

သတင္း

1:03 PM

you can visit our blog day seminar and you can feel shear with us.
plz click here

Type the rest of your post here.

1:01 AM