ပထမဆံုးလိုက္တဲ့အမႈ႕ႀကီး

ပထမဆံုးလိုက္တဲ့အမႈႀကီး
(သို႕မဟုတ္)ညက္လီဆင္း၏ဟုတ္စိန္ၾကီး

ကၽြန္ေတာ္တက္ေလာ့ဟုန္းႏွင့္ေနလာခဲ့တာ ရက္အေတာ္ၾကာခဲ့ေလၿပီ။ ခုထိေတာ့ ဘာအ မႈ႕မွမလိုက္ရေသး၊ နဲနဲေတာ့ ျပင္းေနသည္။ ၿမိဳ႕ထဲတြင္ဘိုင္စကုတ္ၾကည့္ရင္ေကာင္း မ လားဟု ေတြးမိကာ တက္ေလာ့ဟုန္းအား အေဖာ္ စပ္မိေလသည္။
ကိုယ့္လူရာ ေနစမ္းဘာ၊ ဘိုင္စကုတ္ၾကည့္မည့္ အစား လန္ဒံုျပဇတ္ရုံမွာလာ ျပမယ့္ ႏွဲမႈပ္ပြဲသြားရေအာင္လား။
ခုမွသတိရေတာ့သည္။ တက္ေလာ့ဟုန္းသည္ ေလမႈတ္တူရိယာမ်ားကို လြန္စြာ ၀ါ သနာ ထံုသည့္အေလ်ာက္ ဘာဂ်ာ၊ ႏွဲ၊ ဆက္ဆိုဖုန္း စသည္တို႕ အျပင္ ေလမႈတ္ေအာ္ဂင္၊ ေလ မႈတ္အေကာ္ဒီယံ၊ က ားေလထိုးစက္၊ စက္ဘီးေလထိုးတံစံုေနေအာင္ရွိသည္။ ညညဆို တစံုတစ္ခုကို မေၾကနပ္သည့္ဟန္ျဖင့္ႏွဲကို ေကာက္ေကာက္မႈတ္ေလ့ ရွိေလရာ လြန္စြာနား မခံသာျဖစ္ရေလေတာ့သည္။
ကြမ္းကေလးျမႈံ႕လိုက္၊ ႏွဲေလးမႈတ္လိုက္ႏွင့္ေတာ့ ဟုတ္ေနတတ္ သည္။
ထားပါေတာ့ဗ်ာ မၾကည့္လဲေနပါ ၊ ႏွဲပြဲေတာ့ မလိုက္ပါရေစနဲ႕။
ကၽြႏုပ္လဲ စိတ္ေပါက္ေပါက္ႏွင့္ ေနၾကာေစ့ခြာစားရင္း သတင္းစာအား လွန္ေလွာ ဖတ္ရႈ ေနလိုက္သည္။ ဖတ္ေနရင္း တခုေသာ သတင္းက ထူးဆန္းေနရာ တက္ေလာ့ဟုန္းအား ေခၚ ျပလိုက္မိေလသည္။
သတင္းမွာ- - မဟာရာဂ်ာ ညက္လီဆငိး၏ ဟုတ္စိန္ေျပာက္ဆံုးသြားျခင္း

အိႏၵိယမွလာေရာက္လည္ပတ္ေသာ မဟာရာဂ်ာ ညက္လီဆင္းတေယာက္ သည္၄င္း တည္းခိုရာ ပြဲစားႀကီးမယား ေဟာ္တယ္ ညကလပ္တြင္ ေသာက္စားေနခိုက္ အခန္းထဲတြင္ ထားခဲ့ေသာ ဟုတ္စိန္မွာ ေျပာက္ဆံုး သြားေၾကာင္း၊ ထိုေပ်ာက္ဆံုးမႈအတြက္ ပုလိပ္ဘက္ မွ အပူတျပင္းလိုက္လံ ရွာေဖြလ်က္ရွိၿပီး၊ ညက္လီဆင္းမွာမူ ျပန္မေတြ႕ ပါက သူ႕ရည္းစားရိုက္မည္ဆိုကာ ၀မ္းနဲေမွာက္ခံုျဖစ္ကာ ေသာကေပြၿပီး ဘီယာမ်ား လိွမ္႕ေသာက္ေနေၾကာင္း။ သူကပင္ ထိုဟုတ္စိန္အားေတြ႕ ေအာင္ရွာေပးႏိုင္သူအား နီလာႀကီး ေပးမည္ဟူကာ ေျပာၾကားေၾကာင္း သတင္းရရွိ ပါသည္။
ဟုေတြ႕ရေလသည္။

တက္ေလာ့ဟုန္းတစ္ေယာက္ ဖတ္ၿပီးသကာလ စဥ္းးစားခန္း၀င္ေနသည္မွာ နာရီအနည္းငယ္ၾကာသြားကာ ပါးစပ္တြင္ကြမ္းမ်ား ရဲပေတာင္းခတ္ေအာင္စား ၿပီး ကၽြႏုပ္အား စကားစေျပာေလသည္။ ဒီလိုရိွတယ္မစၥတာပြတ္ရဲ႕ ဟုတ္စိန္ဆိုတာ အေတာ္ေလး အရည္အေသြး ေကာင္းတဲ့ စိန္ျပာႀကီးလို႕ ကၽြႏုပ္ သိထားတယ္။ ညက္လီဆင္း ဟာ ဘယ္လို သေဘာနဲ႕ နေမာ္နမဲ့ထားသလဲမသိပါဘူးဗ်ာ။ ေပ်ာက္သြားတယ္ဆိုတာ ေသြးရိုးသားရိုး မျဖစ္ႏိုင္ဘူး အခိုးခံရတာျဖစ္မယ္ ဟုရွင္းျပေလသည္။ ထို႕ေနာက္ ဒီပစၥည္းကို ယူသြားသူ ဟာ ေသခ်ာေပါက္ သူခိုးဘဲျဖစ္ရမယ္ဗ်ာ ဟုလည္း မ်က္လံုးမ်ားတြင္ အေရာင္ တဖ်က္ဖ်က္ လက္ေအာင္ ျပဴးျပရင္း ေျပာေလ၏။

ဟုတ္ပါေပ့ မစၥတာတက္ရယ္၊ တယ္လဲ ဥာဏ္ေျပးသကိုးဟု ကၽြႏုပ္ကခ်ီးမြမ္းရာ - -

တယ္မဟုတ္လွပါဘူးဗ်ာ ဟုၿပံဳးၿပံဳးႀကီး ျပန္ေျဖေလသည္။

ေန႕လည္စာစားခ်ိန္ေလာက္ အေရာက္တြင္ ေအာက္ဖက္ေလွခါးမွ တေဒါက္ေဒါက္ႏွင့္ အသံမ်ားၾကားေလရာ တက္ေလာ့ဟုန္းသည္ အသာေလးနားစြင့္ေနေလ၏။

မွမ္းစမ္းမစၥတာပြတ္၊ အသံကိုနားေထာင္ရတာ လူတေယာက္ျဖစ္ရမယ္၊ အဲဒီလူက အေပၚကိုတက္လာတာျဖစ္ရမယ္။

မွန္ေပသည္၊တက္ေလာ့ဟုန္းမွန္းရင္လြဲခဲသည္၊

ေသျခာတာ ဒီလူ႕လက္ထဲတခုခုပါကိုပါရမယ္။ တေဒါက္ေဒါက္နဲ႕ ၊ ေဟာအခန္း၀ကို ေရာက္ေနၿပီ၊ ထိုစဥ္ တံခါးေခါက္သံၾကားေသာအခါ၊ သြားဖြင့္ေျခဗ်ာဟု ေျပာသျဖင့္ ကၽြႏုပ္လဲ အလ်င္အျမန္သြားဖြင့္ေလ၏။

အသက္ႀကီးႀကီး အဖိုးႀကီးတစ္ေယာက္တုတ္ေကာက္နဲ႕ မဟုတ္လား၊

တက္ေလာ့ဟုန္းက ေနာက္လွည့္မၾကည့္ဘဲ ေျပာလိုက္ေလသည္။ ထိုသို႕ေျပာသံကို ၾကားေသာ အခါလာေရာက္ေသာ ဧည့္သည္၏မ်က္ႏွာသည္ စကၠဴစုတ္အားလံုးေခ် သကဲ့ သို႕ ရႈံ႕တြသြားၿပီး။

ဘယ္လိုလဲဗ်ာ ၊ လာတဲ့ဧည့္သည္ကို ဒီလိုေပါက္ကရေတြေျပာေလ့ ရိွသလား ဟု ေခါင္းတရမ္းရမ္း ႏွင့္ ညည္းတြားေလသည္။ ထိုအခါမွ တက္ေလာ့ဟုန္းလဲ ျပာျပာသလဲ ေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္ရာ အသက္အစိတ္ခန္႕ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ၀တ္ဆင္ထားေသာ လူရြယ္ တစ္ဦးသည္ ထီးေခါက္ကေလးကိုင္ကာ ရပ္ေနေၾကာင္းေတြ႕ သြားေလေတာ့သည္။

တက္ေလာ့ဟုန္းက ၀င္ရန္ေျပာေလေသာ္ ထိုလူရြယ္သည္ အခန္းထဲသို႕ ၀င္ထိုင္ေလသည္။

ဆိုစမ္းပါ ေမာင့္လာရင္းကိစၥေလး၊

ဒီကအန္ကယ္က တက္ေလာ့ဟုန္းမွတ္တယ္၊ ဟိုဘက္ကေတာ့ တဆိတ္ကၽြန္ေတာ္ မသိလို႕ ပါခင္ဗ်ာဟု ယဥ္ေက်းစြာႏႈတ္ခြန္းဆက္ေလ၏။

ဟုတ္ပါတယ္ ကၽြႏုပ္ကေတာ့ တက္ေလာ့ဟုန္းပါ ဒီဘက္ကမိတ္ေဆြက ၀ယ္လဆင္ပြတ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ ေရာင္းရင္းေပါ့။ ေမာင္ရင့္ အေၾကာင္းေလး တဆိတ္ကြယ္။

ဟုတ္ကဲ့ပါေျပာပါ့မယ္၊ ကၽြန္ေတာ္က ရန္ကဘူး ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို မဟာရာဂ်ာ ညက္လီဆင္း လႊတ္လိုက္တာပါ။ ဒီကမိတ္ေဆြေတြၾကားသိတဲ့ အတိုင္း မဟာရာဂ်ာရဲ႕ ဟုတ္စိန္ အတြက္ လာရတာပါ။

ထိုအခါတက္ေလာ့ဟုန္းသည္ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြားကာ

ကၽြႏုပ္ယူတယ္လို႕ ဘယ္သူေျပာလဲ စြတ္စြတ္စြဲစြဲ ။

ဟာ- - မဟုတ္ပါဘူး- မဟာရာဂ်ာက ဒီကမိတ္ေဆြႀကီးဟာ အမႈ႕လိုက္ရာမွာ အင္မတန္ေရွာ္၊ အဲေလ အင္မတန္ေတာ္တယ္လို႕ ၾကားသိရလို႕ မိတ္ေဆြႀကီးအေနနဲ႕ သူ႕ အတြက္ စံုစမ္းေပးႏိုင္ မလားအေမးခိုင္းလို႕ ပါ။

ဂလိုလား၊ သိဘူးေလ။

ေနာက္တစ္ခုက ဟုတ္စိန္သာျပန္ရရင္ အိမ္ကနီလာႀကီးကို ဆုအျဖစ္ေပးမယ္လို႕လဲ ေျပာပါတယ္။

ေကာင္းပါ့ကြာ၊ ဘယ္လိုလဲ ၀ယ္လဆင္ပြတ္ ျပင္းေနတာနဲ႕ အေတာ္ဘဲ အခုလိုအမႈ႕ ကို လိုက္ရတာအျပင္းေျပတာေပါ့ကြယ္။ ဟုတ္စိန္ဆိုတာ လဲ ကမၻာေက်ာ္ တန္ဖိုးႀကီး ပစၥည္းတစ္ခု ေပကိုး၊ ဟုတ္ဘူးလားငါ့ေမာင္ရယ္။

တက္ေလာ့ဟုန္းက တေပ်ာ္ေပ်ာ္ႏွင့္ေျပာေလေသာ္ ထိုလူငယ္သည္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏွင့္ ကၽြႏုပ္တို႕အား စိုက္ၾကည့္ေနေလသည္။

(ဆက္ရန္)